بررسی احادیث توسل و زیارت صفحه 120

چنان‌که حافظ به آن تصریح کرده است و پیشتر نیز از او نقل شد.

بر این اساس، بنا به گفته شخص عمر، توسلِ عمر به عباس (عموی پیامبر) ثابت شد که توسل به پیامبر را اهمیت بیشتری می‌بخشد. همچنین به دلیل سخن عمر که گفت «عباس را در ناگواری‌هایی که برایتان رخ می‌دهد، وسیله‌ای به سوی خدا قرار دهید» ، توسل، به شخص عباس صورت گرفته است، نه دعای او. همه پذیرفته‌اند که ضمیر «

فاتّخذوه » ؛ «او را وسیله قرار دهید» در روایت، به شخص عباس برمی‌گردد، مگر کسانی‌که دست به تحریف (چنین مواردی) می‌زنند.

روایت سوم: حدیث عثمان‌بن‌حنیف در توسل به پیامبر (ص)

امام احمد، در «مسند» ، از عثمان بن عمر، از شعبه، از ابوجعفر، از عمارةبن خزیمة بن ثابت، از عثمان بن حنیف روایت کرده است:

نابینایی خدمت رسول خدا (ص) شرفیاب شد و عرضه داشت: در حق من دعا بفرما تا خدا مرا شفا دهد. حضرت فرمود: اگر اکنون بخواهی دعا می‌کنم و اگر بخواهی صبر می‌کنم که به سود توست. نابینا عرض کرد: (هم‌اکنون) در پیشگاه خدا برایم دعا کن. حضرت به او دستور داد وضویی نیکو بگیرد و این دعا را بخواند:

اللهمّ إنّی أسئلکَ و أتوجّهُ إلیکَ بنبیکَ محمّد نبی الرحمة. یا محمّد إنّی توجهتُ بکَ إلی الله رَبّی فی حاجَتی هذه لتُقضی لی، اللهمّ فشَفّعهُ فیّ.(1)

ترمذی، گفته است: