بررسی احادیث توسل و زیارت صفحه 24

دعای آن حضرت رو آورده‌اند، عمل آنها دلیل بر این است که صحیح، همان درخواست شفاعت آنان از پیامبر (در حال حیات) است نه آنچه را (پس از رحلت) موفق به درخواست آن نشده‌اند.

پاسخ

من قصد داشتم این اشکال را مطرح نکنم؛ ولی دیدم عدّه‌ای این اشکال را دریافت کرده و به خود نسبت داده‌اند. به همین دلیل بهتر است این اشکال به جهت بیهوده بودنش، مطرح نشود یا اگر بیان می‌گردد، به گوینده‌اش نسبت داده شود. البانی از جمله کسانی است که این اشکال را به خود نسبت داده است. وی در کتاب «توسل» (1)می‌گوید:

اگر راز شفا یافتن فرد نابینا این بوده که وی به جایگاه، مقام، منزلت و حقِ رسول خدا (ص) توسّل جسته، آن‌گونه که عموم متأخرین می‌فهمند، فرض این است که برای دیگر نابینایانی که به مقام و منزلت حضرت متوسّل می‌گردند؛ بلکه بعضاً جایگاه همه پیامبران مرسل، اولیا، شهدا، صالحان، فرشتگان، انسان‌ها و جنّیان را که در پیشگاه خداوند ارج و مقامی دارند، ضمیمه مقام پیامبر می‌کنند، باید چنین شفایی حاصل شود با اینکه ما سراغ نداریم و تصوّر نمی‌کنیم که کسی طی این قرن‌های طولانی پس از وفات نبی اکرم (ص) از حصول چنین شفایی، آگاهی داشته باشد.

نظیر این اشکال را شیخ نسیب الرفاعی صاحب کتاب «التوصل إلی حقیقة التوسل» (2)همچنین صالح بن عبدالعزیز، صاحب کتاب