بررسی احادیث توسل و زیارت صفحه 28

جایز است و گفته شده که توسّل به انسان شایسته مستحب است» .

احمد در کتاب «منسک» خود که آن را برای مَرْوَزی نوشته است، می‌گوید: «وی در دعایش به پیامبر توسّل می‌جست» و در کتاب «المستوعب» و دیگر کتب خود، به موضوع جواز توسّل، یقین نموده است.

اشکال دوم: حقیقت توسل به دعای پیامبر (ص) برمی‌گردد نه به شخص او

اشاره

ابن‌تیمیه می‌گوید:

دعای عمربن‌خطاب در ماجرای درخواست باران، میان مهاجرین و انصار معروف است، آنجا که گفت: «اللهمّ إنّا کنّا إذا أجدبنا نتوسّل إلیک بنبینا فتسقینا، و إنّا نتوسّل إلیک بعمّ نبیّنا» ، دلیل بر این است که توسل حقیقی از دیدگاه آنان، همان توسل به دعا و شفاعت رسول‌خدا (ص) بوده نه درخواست از شخص او؛ زیرا اگر چنین چیزی صحیح به نظر می‌رسید، عمر و مهاجرین و انصار، در مورد درخواست باران، از رسول خدا (ص) صرف‌نظر نمی‌کردند و به درخواست از عبّاس (عموی پیامبر) تن در نمی‌دادند.(1)

در جایی دیگر گفته است:

همچنین در روایت صحیح از فرزند عمر و أنس و غیر از این دو، آمده است که هرگاه دچار خشکسالی می‌شدند فقط به دعای پیامبر و درخواست بارانی که او می‌نمود، متوسّل می‌شدند.

از هیچ راوی از راویان مزبور نقل نشده که رسول اکرم (ص) در دوران حیات خویش، آفریده یا غیرآفریده‌ای را برای درخواست از خداوند،