بررسی احادیث توسل و زیارت صفحه 93

باید آگاهی یابد که پیش از ابن‌تیمیه، هیچ یک از فقهای مسلمان نگفته‌اند که فقط برای زیارت مسجد رسول خدا (ص) می‌توان بار سفر بست.

در نتیجه، اجماع قولی و عملی بر صحیح بودنِ بستن بار سفر به قصد زیارت مرقد شریف پیامبر اکرم (ص) چونان کوهِ استوار، محکم و پابرجاست.

البته مطالبی از امام مالک در این زمینه وجود دارد که در این اجماع، خدشه‌ای نمی‌کند و پیروانش بدان‌ها پاسخ داده‌اند و در جای خود، مشخص است. نظیر این مطالب، از ابومحمد جوینی در مسئله نذر، نقل شده است که ارتباطی به زیارت مرقد شریف رسول خدا (ص) ندارد، چنان‌که تقی‌الدین سُبکی در کتاب «شفاء السقام» (1)آنها را بررسی کرده است.

مفهوم حدیث «لا تُشَدُّ الرّحال. . .» ، دلیل بر استحباب زیارت

اشاره

بر کسی مخفی نیست که تنها ابن‌تیمیه در قرن هفتم، سفر کردن برای زیارت پیامبر اکرم (ص) را ممنوع دانسته است و شاگردش ابن‌عبدالهادی فتاوای بسیاری از استادش ابن‌تیمیه نقل کرده است که بستن بار سفر به قصد زیارت مرقد پیامبر را به صراحت، حرام می‌داند.

فتواهای ابن‌تیمیه، مناظره‌ها و تألیفات و فتنه‌ها و آشوب‌هایی را به دنبال داشته است و بیشتر دانشمندان، گفته وی را مردود دانسته و پاسخ داده‌اند.(2)