پاسخ به پندارهای توسل صفحه 9

وی از انصاف ادبی برخوردار بود. گواهی می‌دهم که حُبّ و بُغض ایشان خدایی بود. وی که از وقار و متانت علمی کم‌نظیری بهره داشت، می‌توانست با مهارت خیره‌کننده‌ای بحث را اداره کند. اگر درباره مسئله‌ای با وی گفت‌وگو می‌شد، ابعاد پنهان و ابهام‌آمیز آن را واکاوی می‌کرد و با خبرگی خود، حقیقت امر را تشریح می‌کرد. ایشان به دلیل تبحر فراوان و آگاهی کامل به مسئله، شنونده را به‌گونه‌ای مجذوب کلام خویش می‌کرد که شنونده، لحظه‌ای از گوش کردن به کلام ایشان غافل نمی‌شد. وی دل‌های حاضرین در مجلس را مجذوب سخنان و بیان شیوای خود می‌کرد.

مرحوم کوثری فردی خوش‌سیما، اهل معاشرت و چهره‌ای گیرا داشت. نیکوسخن بود و به هنگام برخورد با دیگران گشاده‌رو بود. وی به هنگام سخن گفتن، چاپلوسی نمی‌کرد و بی‌محابا سخن نمی‌گفت. وی در بیان حق، شجاع بود. در راه خداوند از سرزنش‌کنندگان نمی‌هراسید؛ بلکه شجاعت وی در این دوران بی‌نظیر بود. وی در حوزه دانش عقلی و نقلی فردی امین و ثقه بود. (1)

تألیفات‌

علامه کوثری در تألیف پیشرو بود. در زمانی که در پایتخت خلافت اسلامی به سر می‌برد، 21 اثر از خود بر جای گذاشت که مهم‌ترین آنها «المدخل لعلوم القرآن» بود. وی این کتاب را بر دیگر آثارش ترجیح می‌داد و به همراه برخی کتاب‌های کمیاب دیگر با خود می‌برد.

از جمله کتاب‌هایی که ایشان در این دوره از زندگی خود نگاشته‌اند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: نقدی بر کتاب «الضعفاء» اثر عقیلی،

1- برگرفته از مقدمه «مقالات الکوثری»، گردآورنده: استاد احمد خیری.