- دیباچه 1
- مقدمه 4
- اشاره 4
- بزرگان معتقد به توسل 22
- شیخ یوسف احمد الدجوی (رحمة الله) 35
- اشاره 37
- توسل 37
- ورود به بحث 38
- روح و عمل آن پس از مرگ 47
- توسل از نگاه شوکانی 48
- اشاره 55
- جواز توسل به پیامبر در زمان حیات و وفات 55
- الف) پیش از وجود پیامبر (ص) 61
- ب) در زمان حیات پیامبر (ص) 62
- ج) پس از وفات پیامبر (ص) 64
- خلاصه 68
- اشاره 71
- توسل و استغاثه 71
- خلاصه 81
- ردّ شبهات توسل و استغاثه 84
شیخ یوسف احمد الدجوی (رحمة الله)
شیخ یوسف احمد دجوی به سال 1287 ه. ق در «دجوه» دیده به جهان گشود؛ ولی این دیدگان را در خردسالی و به دلیل آبله از دست داد؛ اما خداوند به او چشم دل عطا کرد و او را دانشمندی بزرگ و مرجع مردم در حل مشکلات آنها نمود.
وی در زادگاه خود قرآن را حفظ کرد. آن‌گاه پدرش او را به الازهر فرستاد. وی در طول 16 سال تحصیل (1301- 1317 ه. ق) نزد دانشمندان بزرگ زمان خویش دانش اندوخت. در سال 1317 در آزمون جهانی شرکت کرد. وی توانست با کسب نمره‌ای بالا مدرک خود را بگیرد. کسانی که از او امتحان گرفتند، از توانایی علمی وی شگفت‌زده شدند. با تأسیس مجله دانشگاه الازهر به نام «نور الاسلام» شیخ دجوی اولین کسی بود که برای نگاشتن پژوهش‌های سودمند در زمینه‌های دین، تفسیر و حکمت، در این نشریه انتخاب شد. وی تا اواخر عمر، این فعالیت علمی را ادامه داد.