توسل و استغاثه در اسلام صفحه 153

ابن قدامه، راوی این خبر، امام، علامه، مجتهد، شیخ الاسلام و حنبلی مذهب بوده است. او متولد سال 541 هجری و صاحب کتاب «مغنی» است. او دریای علم و از عالمان پاک بود.(1)

در گذشته، در بخش توسل در قرآن، توسل به قبر رسول خدا صلی الله علیه و آله را از ابن قدامه روایت کرده بودیم. ذهبی و بالتبع همه ی بزرگان اهل سنت، اینها را این گونه وصف می کنند؛ اما وهابیان آنها را مشرک می دانند؛ زیرا ایشان با سکوت رضایتمندانه خود اخبار توسل و استغاثه را امضا کرده و اعتقاد خود را بر جواز آن، اعلام داشته اند.

اقرار ابن تیمیه بر توسل سلف

ابن تیمیه نقل می کند:

روی عن بعض السلف مثل ما رواه ابن أبی الدنیا فی کتاب مجابی الدعاء، قال: حدثنا أبوهاشم، سمعت کثیر بن محمد بن رفاعه یقول: جاء رجل الی عبد الملک بن سعید بن أبجر فجس بطنه فقال: بک داء لا یبرأ قال: ما هو؟

قال: الدبیله. قال: فتحول الرجل، فقال: الله الله الله ربی لا أشرک به شیئا. اللهم إنی أتوجه الیک بنبیک محمد، نبی الرحمه، یا محمد! إنی أتوجه بک الی ربک وربی، یرحمنی مما بی قال: فجس بطنه قد برئت ما بک عله.(2)

روایتی مثل روایت ابن ابی دنیا، در کتاب «مجیب الدعاء» از بعضی از اسلاف آمده است که ابن کثیر گفته است:مردی به نزد عبدالملک بن سعید آمد، عبد