عرفه و عرفات صفحه 109

ص:117

گفتار سوم: صحرای عرفات، صحنه نیایش اولیای الهی

اشاره

مدّعی خواست که آید به تماشاگه راز دست غیب آمد و بر سینهنامحرم زد(1)

١. وقوف انبیای عظام (علیهم‌السلام) در صحرای عرفات

الف) حضرت آدم (ع) و صحرای عرفات

خداوند متعال می‌فرماید:

فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ (بقره:٣٧)

آدم (ع) از پروردگارش کلماتی دریافت داشت [و با آنها توبه کرد] و خداوند، توبه او را پذیرفت؛ زیرا او توبهپذیر و مهربان است.