عرفه و عرفات صفحه 90

ص:98

عرفات، محل شناخت امام (ع) و دست‌یابی به اوست. امام‌صادق (ع) در روز عرفه و موقف عرفات، با صدای بلند بر اهمیت مسئله ولایت و امامت تأکید کرد. عمرو بن ابی‌مقدام در این باره چنین روایت می‌کند که در آن روز، امام صادق (ع) خطاب به مردم با صدای بلند می‌گفت:

إِنَّ رَسُولَ اللهِ (ص) کَانَ الإِمَامَ، ثُمَّ کَانَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی‌طَالِبٍ، ثُمَّ الحَسَنُ، ثُمَّ الحُسَیْنُ، ثُمَّ عَلِیُّ بْنُ الحُسَیْنِ، ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ (علیهم‌السلام) ، ثُمَّ هَهْ.(1)

رسول خدا (ص) امام و ولی شما بود، پس از او، علی بن ابی‌طالب امام است. پس از وی حسن بن علی و پس از او، حسین بن علی و پس از وی علی بن الحسین و پس از او، محمد بن علی (پدرم) امام است. پس از من بپرسید [کنایه از اینکه اکنون من امام شما هستم].

حضرت، این جملات را سه‌بار و به چهار سوی؛ از پیش‌رو و پشت سر و راست و چپ تکرار کرد که در مجموع دوازده بار سخن آن حضرت به گوش مردم رسید.

ج) عرفات، محل استجابت دعا

ابراهیم خلیل (ع) در عرفات به مناسک حج واقف و عارف میشود و دعایش به استجابت می‌رسد. خداوند به این روز و این سرزمین، شرف و عزت بخشید.

طبق روایت‌هایی، همه حاضران در عرفات، دعای مستجاب دارند؛