شرح دعای کمیل صفحه 315

اللَّهُمَّ وَأَسْأَلُکَ سُؤَالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُهُ

اشاره

خدایا ، و از تو درخواست می کنم درخواست کسی که نیازمندی

و احتیاجش شدّت یافته و به نهایت رسیده است

مالک حقیقی خداست

دعاخوان ، هنگامی که این بخش از دعا را می خواند ، باید با چشم دل و دیدۀ بصیرت ، با کمک گرفتن از آیات قرآن و روایات دو حقیقت را مشاهده کند :

1 - مالک و منبع فیض و بخشنده و بی نیاز و غنیّ مطلقی جز خدای مهربان وجود ندارد .

2 - ذات و هویّت وجود انسان و همۀ موجودات غیبی و شهودی ، جز فقر محض و نیازمندی و احتیاج و مملوکیت نیست .

خداست که در عین غنی بودن و بدون نیاز و احتیاج ، کاخ هستی را برافراشت و انواع موجودات را در عرصه گاه آفرینش به وجود آورد ، و هر موجودی را با تأمین کردن آنچه به آن نیاز داشت در مجرای خلقت قرار داد .

خدایی که هستی همۀ موجودات ، رشحۀ فیضی از فیوضات ربّانی اوست و هیچ موجودی را قدرت مقابله با او نیست و همه و همه ذاتاً ، تسلیم قدرت مطلقۀ اویند و اوست که با یک کلمۀ « کُن باش » ، کائنات را در ظلمت کدۀ نیستی مانند چراغی برافروخته و با یک کلمۀ « لا تکُن » مباش ، می تواند همۀ آن ها را رهسپار دیار نیستی کند و با احتیاج و نیازی که کلّ موجودات به رحمت واسعۀ او دارند ، چرا و به چه سبب به آنان رحمت نورزد ؟ و چرا رحمتش فراگیر جهانیان نباشد ؟