شرح دعای کمیل صفحه 371

گناهان و پوشاندن زشتی ها را از او بخواهند ؟!

به حقیقت ، تهلیل و تسبیح و تحمید در این بخش از دعا مناسب مقام است ؛ زیرا دعا خوانِ آگاه ، پس از اظهار ذلت و درماندگی و فقر و مسکنت و اقرار به گناه و معصیت عرضه می دارد : کسی را نیافتم که گناهانم را بیامرزد و زشتی هایم را بپوشاند . چون یقین دارد این امور از کارهای خداست و احدی قدرت بر این کارها ندارد ؛ پس اظهار توحید با گفتن « لا إله إلّاأنت » و اظهار تسبیح با گفتن « سبحانک » و اظهار تحمید با گفتن « بحمدک » مناسب مقام است .

بهای بهشت

کسی که تهلیل را همراه با معرفت و اخلاص به زبان براند و عملاً هر معبود باطلی را نفی کند و جز از حضرت حق اطاعت نکند و فقط او را بپرستد و پیشانی عبادت تنها به خاک درگاه او بگذارد ، در حقیقت به فراهم آوردن بهای بهشت برخاسته و خود را برای محفوظ ماندن از هر عذابی در حصن حصین حق ، و امان خدای مهربان قرار داده است .

امام رضا علیه السلام از پدران بزرگوارش از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله از حضرت حق روایت می کند که حضرت حق فرمود :

لا إلهَ إلّااللّٰهُ حِصْنی فَمَنْ دَخَلَ حِصنی أمِنَ مِنْ عَذابی (1) .

توحید قلعۀ من است ، پس کسی که در قلعۀ من درآید از عذابم در امان است .

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده :