شرح دعای کمیل صفحه 402

تربیت اجتماعی را با مفاسد و معایب خود تهدید کرده و در میان مردم برای خود آبرویی نگذاشته و حریم دین را شکسته و اعمال و رفتار و گفتار و کردار آلودۀ او موجب بروز ناهنجاری ها و آلودگی ها در اجتماع شده ، باید با او مبارزه نمود و نگذاشت که آثار زیان بار گناهان او ، دامان انسان های دیگر را آلوده نماید که شیوۀ مقابله و مبارزه با چنین افرادی در دستورات دینی بیان شده است .

پرداختن به عیب خود

رهبران راستین و امامان دین مبین ، کسانی را که به جای عیب جویی از دیگران به عیب خود می پردازند و در صدد رفع عیوب خود برمی آیند و پرده از اسرار دیگران برنمی افکنند ستایش کرده و در زمرۀ بهترین مردم به حساب آورده اند .

حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرماید :

طوبیٰ لِمَن شَغَله عیبُهُ عَن عُیوبِ الناسِ (1) .

خوشا به حال آن کس که عیب خودش ، او را از پرداختن به عیب های مردم بازمی دارد .

و یا در روایتی دیگر می فرماید :

أفضَلُ الناسِ مَن شَغَلَتهُ مَعایِبُه عَنْ عُیوبِ الناسِ (2) .

بهترین مردم کسی است که عیب های خودش او را از عیب های مردم بازدارد .

انسانی که وجودش را عیب فرا گرفته و نسبت به نفس خود غافل شده و مرتکب گناه و معصیت در آشکار و نهان گشته ، چگونه می تواند به عیوب دیگران بپردازد ؟