شرح دعای کمیل صفحه 411

2 - دوری از مقام قرب

منظور از « بلاء » دوری از مقام قرب حضرت حق است . مقامی که به وسیلۀ ایمان و عمل صالح و اخلاق حسنه به دست می آید . مقامی که در آن مقام ، رضایت و خشنودی حق به انسان می رسد . مقامی که در قیامت ، سبب همنشینی انسان با پیامبران و صدیقان و شهیدان و صالحان می شود .

آنان که همواره از این مقام دور می شوند ، عاقبت به جایی می رسند که در آنجا از انسانیت و آدمیّت و ایمان و عمل صالح و اخلاق خوب و پسندیده خبری نیست .

آنجا جای شیاطین و چهارپایان و حیوانات وحشی و درنده است . آنجا جایی است که از انسان جز ستم و بیدادگری و فسق و فجور و معصیت و گناه سر نمی زند !!

و آنان که همواره به سوی مقام قرب در حرکت اند ، از فیوضات خاص حق بهره مندند ، و بر اثر دریافت آن فیوضات ، با نشاطی وصف ناپذیر و با حالی عرشی و ملکوتی و با دلی پر از رغبت و شوق به عبادت حق مشغول و به خدمت به خلق سرگرم و در هر کار خیری دیده می شوند .

آنان ، در این حرکت معنوی ، سر از پا نمی شناسند و جز بندگی خالصانه شغلی ندارند و غیر دیدار معشوق و رسیدن به آغوش محبوب چیزی نخواهند .

دل آنان پیوسته از بارگاه ربوبی فیض می گیرد و آن را به تمام زوایای وجود انسان می رساند .

یوسف صدیق علیه السلام با حرکت به سوی مقام قرب و یافتن فیوضات ربّانی ، خانۀ محقّر کنعان را برای خود تبدیل به مسجد و جایگاه بندگی خالصانه کرد و در مقدمۀ راه در عالم خواب به عرصۀ زمان آینده ، به پرواز درآمد و مقامات عالیۀ خود را مشاهده نمود و عمق چاه را چون سَحر عاشقان جای راز و نیاز با معشوق قرار داد