شرح دعای کمیل صفحه 509

معنای توبۀ معصومان

در جملۀ « وَ قَدْ أَتَیْتُکَ » یکی از نکاتی که باید به آن توجّه نمود این است که مگر می توان زمانی را تصوّر کرد که امیر عارفان حضرت علی علیه السلام از خدا جدا بوده باشد که اکنون با این تاکید به حضرت حق عرضه می دارد : من به سوی تو آمدم ! ؟

اهل بیت علیهم السلام که لحظه ای از خدای متعال جدا نبوده و خدای متعال نیز از آنان جدا نیست ؛ پس « وَ قَدْ أَتَیْتُکَ » چه معنایی دارد ؟

در پاسخ باید گفت :

انسان هر قدر از نظر معرفتی مقام بالاتری داشته باشد به نظرش می رسد قصور و سرافکندگی بیشری دارد این تضرع واین تلاطم درونی ، ویژه اولیای الهی است و نباید تصوّر کرد که اگر بگوییم امامان علیهم السلام از خوف به درگاه خدا تضرع نموده اند ، انکار عصمت کرده ایم ؛ چرا که این بستگی به مقام و مرتبه آن بزرگواران دارد ، آنان نسبت به مسئولیت ها و مراتبی که داشتند واقعاً در برابر قدرت لایزال الهی خود را خائف می دیدند ؛ زیرا از هر مقامی ، مسئولیتی خاص انتظار می رود .

همچنین آن ذوات مقدس علیهم السلام نیازمند به دریافت فیض بیشتری از حضرت حق بودند ، و آنچه به آنان فیض بیشتری می بخشید ، همین دعاها و اظهار عجزها بود .

امام و پیامبر نیز انسان اند و به جهت جایگاه خاصشان ، سخت نیازمند نیروگرفتن و کسب فیض از حضرت فیّاض هستند که این دعاها ، مهم ترین طریق قدرت خواهی آنان می باشد .

شاهد بر این مطلب این است که بسیاری از معصومان علیهم السلام از چیزهایی استغفار می کردند که برای عموم مردم هرگز گناه نبوده است . یعنی در قیامت خدای متعال هیچ غیر معصومی را به خاطر این مواردی که معصومان علیهم السلام از آن ها استغفار