شرح دعای کمیل صفحه 510

می کردند مورد عذاب قرار نمی دهد ؛ اما آن بزرگواران همواره از خدای متعال عذر خواهی و طلب بخشش می نمودند ؛ بعنوان نمونه : حضرت زین العابدین علیه السلام در دعایی عرضه می دارد :

« وَأَسْتَغْفِرُکَ مِنْ کُلِّ لَذَّهٍ بِغَیْرِ ذِکْرِکَ وَمِنْ کُلِّ رَاحَهٍ بِغَیْرِ أُنْسِکَ وَمِنْ کُلِّ سُرُورٍ بِغَیْرِ قُرْبِکَ وَمِنْ کُلِّ شُغُلٍ بِغَیْرِ طَاعَتِک » (1) .

و درخواست آمرزش می نمایم از هر لذّت بی یاد تو، و هر راحت بدون انس با تو، و هر شادی که بدون نزدیک بودن با تو ، و هر مشغله ای که در غیر طاعت تو از من صادر شده است.

نکتۀ مهم این است که لذّت بدون ذکر برای ما و امثال ما حرام نیست ، ولی حضرت سیدالساجدین علیه السلام از آن استغفار می کند .

بنابراین استغفار معصومان علیهم السلام هرگز به معنای آلوده کردن دامن عصمت آن بزرگواران نیست ؛ بلکه به خاطر عظمت و علو مقام و جایگاهشان همواره استغفار می کردند .

« ام سلمه » می گوید : رسول خدا صلی الله علیه و آله را دیدم که در حالت سجده به شدت می گریست و این چنین دعا می کرد :

« اللَّهُمَّ وَلا تَکِلْنِی إِلَی نَفْسِی طَرْفَهَ عَیْنٍ أَبَداً »

پروردگارا ، به اندازه چشم بر هم زدنی ، مرا به خودم وامگذار .

عرض کردم : شما اینگونه دعا می کنید ؟ ، حضرت فرمود :

ای ام سلمه ، خودم را در امان نمی بینم ؛ خدای متعال یونس بن متی علیه السلام را یک چشم به هم زدن به خود واگذشت و شد آنچه شد (2) .

در تاریخ نقل شده است که علت این که حضرت یونس علیه السلام دچار بلای زندانی