شرح دعای کمیل صفحه 512

«رَبَّنٰا ظَلَمْنٰا أَنْفُسَنٰا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنٰا وَ تَرْحَمْنٰا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخٰاسِرِینَ » (1).

گفتند : پروردگارا ، ما بر خود ستم ورزیدیم ، و اگر ما را نیامرزی و به ما رحم نکنی مسلماً از زیان کاران خواهیم بود .

خدای مهربان به آنان لطف کرد و کلماتی را آموخت تا آن ها در دعای خود با توسل به این کلمات توبه کنند (2) .

با توجّه به مطالب فوق ، اگر امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید : وَ قَدْ أَتَیْتُکَ یَا إِلَهِی بَعْدَ تَقْصِیرِی وَإِسْرَافِی عَلَی نَفْسِی . این هرگز به معنای انجام فعل حرام نیست ؛ بلکه به خاطر معرفت بالا و مقام والای آن حضرت است . که این کلام کاملاً متناسب با شأن اوست از این رو از خدای متعال می ترسد و چنین به خود می لرزد و جملات فوق را بر زبان جاری می کند .