شرح دعای کمیل صفحه 550

بخش 15

أَتُرَاکَ مُعَذِّبِی بِنَارِکَ بَعْدَ تَوْحِیدِکَ

اشاره

آیا اینگونه می دانندت که مرا به آتش دوزخ ( یا آتش فراقت )

عذاب می کنی ، پس از آن که به یگانگی ات اقرار کردم ؟!

توحید

انسانی که تا اندازه ای با کمک آیات قرآن و روایات و احادیث ، بخصوص احادیث مربوط به حق و از راه شنیدن معارف از اهل اللّٰه و مطالعه در آفرینش موجودات و تعمّق در در و دیوار هستی و اندیشه در نظام خلقت ، به شناخت وجود مقدس حضرت حق و اوصافش موفّق شده ، و عقلاً و عملاً هر معبودی جز او را باطل و هر ربّی جز او را هالک دانسته ، و به زبان سر و زبان قلب و همۀ ذرّات وجودش گویای کلمۀ طیّبۀ « لا إله إلّااللّٰه » است ، و دلش خانۀ توحید و عملش در هر زمینه ای نفی بت زنده و جاندار می باشد ، در اصطلاح شرع « موحّد » است .

مکتب انبیای عظام و پیامبران گرام ، بر پایۀ چنین توحیدی بوده و همۀ دعوتشان بر این اساس است .

آنان ، همۀ مردم را به اقرار و ایمان به یکتایی و یکی بودن و توحید خداوند خوانده اند ؛ و چنان که از بسیاری از آیات قرآن استفاده می شود ، دعوت پیامبران به جنبۀ عملی توحید ، و طرد نظامات غیر الهی است .

مفاهیم و معنای اعتقادی توحید ، در جنبۀ فکری و زیر بنایی و پاک کردن فکر از شرک اهمیت دارد . در این ناحیه ، با مشرکینی که برای خدا شریک قائل شده اند ،