شرح دعای کمیل صفحه 58

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ

اشاره

خدایا ، من از تو درخواست می کنم ، به رحمتت که همه چیز را فراگرفته

هریک از کلمات این جملۀ عرشی و کلام ملکوتی و گنجینۀ آسمانی ، دارای رموز و اشارات و لطایف و اسرار است که تا جایی که این اثر اقتضا دارد به شرح آن پرداخته می شود .

« اللّهم » : پایه و اصلش « یا اللّٰه » است ، « یا » حذف شده و به جای آن « میم » تشدیددار قرار گرفته تا مرتبۀ عالی و برتری شأن و عظمت و بزرگی حق را بنمایانند ، که هم چنان که وجود مقدّسش در مرتبۀ وجود بر همۀ موجودات تقدّم ازلی دارد و چیزی بر او پیشی نگرفته ، سزاوار است در کلمۀ« اللّٰه » این حقیقت مراعات شود و آن را بر هر کلمه و حرفی مقدّم کرد ، تا میان وجود حقیقی و وجود لفظی ، توافق به عمل آید و فرقی در رعایت شأن ، بین شأن حقیقی و لفظی باقی نماند .

دعا خوانی که حضرت اللّٰه را مورد توجّه قرار می دهد و وجود مقدّس او را ندا می دهد و با زبان قال و حال « اللّهم » می گوید ، باید بداند که اگر کشش و جاذبه و اذن و اجازۀ حضرت معشوق نبود ، عاشق شیدا ، قدرت یک کلمه سخن گفتن با معشوق را نداشت و نیروی قدم نهادن در عرصۀ دعا برای او نبود ، و زبان قالش لال ، و پدید آمدن حالش محال بود .

زبان ندا دهندۀ حق ، با اتصال به قدرت حق « اللّهم » می گوید ، و لسان حال دعا خوان ، با لطف و کرم او گشوده می شود .

دعا خوان باید به این حقیقت آگاه باشد که تا خواست محبوب نباشد ، بیان