کتابخانه بالقرآن

شرح دعای کمیل صفحه 603

صفحه 603

از همۀ گناهان و معاصی خود در پیشگاه قادر متعال و نجات از عذاب جهنم است .

همچنین با زبان خود ، شکری واقعی با کلامی پرمعنا انجام می دهد و سورۀ حمد می خواند و « الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰالَمِینَ » بر زبان جاری می سازد .

« حمد » ثنا و ستایشی است که انسان در قبال کاری نیک که از روی اختیار از فاعل سر زده است به زبان می آورد (1) .

« الْحَمْدُ لِلّٰهِ» یعنی هرچه حمد و ستایش هست از آنِ خداوند است ؛ زیرا هر زیبایی و جمالی که یافت می شود ، اثری از آثار جمال او ، و هر خیری که در این عالم هست از آثار فیض اوست .

در جای جای نماز ، زبان مصلِّی ، صادقانه ، ناطق به توحید و یکتاپرستی است و خالق هستی را با شکر نعمت با الفاظ متعدد مدح می نماید و در هنگام قرائت دو سورۀ حمد و توحید را که نمادی کامل و جامع از یکتاپرستی و شکر نعمت است به زبان جاری می سازد .

در قسمتی از قرائت ندا سر می دهد :

«إِیّٰاکَ نَعْبُدُ » (2).

[ پروردگارا ! ] تنها تو را می پرستیم .

یعنی ما جز تو را نپرستیم و برای غیر تو خضوع نکنیم و مراد ما از عبادت ، غیر تو نیست .

1- (1)) . فرقی نمی کند که حمد به زبان حال باشد یا مقال ، که حمد عام است و هر دو را شامل می شود ؛ چرا که : «تُسَبِّحُ لَهُ السَّمٰاوٰاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِیهِنَّ وَ إِنْ مِنْ شَیْ ءٍ إِلاّٰ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لٰکِنْ لاٰ تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ إِنَّهُ کٰانَ حَلِیماً غَفُوراً» . اسراء ( 17 ) : 44 . آسمان های هفت گانه و زمین و هر کس که در آن هاست ، او را تسبیح می گویند ، وهیچ چیزی نیست مگر این که همراه با ستایش ، تسبیح او می گوید ، ولی شما تسبیح آن ها را نمی فهمید ، یقیناً او بردبار و بسیار آمرزنده است .
2- (2)) . حمد ( 1 ) : 5 .