شرح دعای کمیل صفحه 699

لَأَضِجَّنَّ إِلَیْکَ بَیْنَ أَهْلِهَا ضَجِیجَ الْآمِلِینَ

اشاره

، وَلَأَصْرُخَنَّ إِلَیْکَ صُرَاخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ ، وَلَأَبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بُکَاءَ الْفَاقِدِینَ

پس ای سرور و مولایم ، به عزتت سوگند صادقانه می خورم ، که اگر ( در میانۀ آتش ) مرا در سخن گفتن آزاد گذاری ، در میان اهل دوزخ به پیشگاهت ناله ای همانند نالۀ آرزومندان سر می دهم و به درگاهت هم چون بانگ آنان که خواهان دادرسی هستند بانگ بردارم ، و هر آینه به آستانت چون مبتلایان به فقدان عزیزان گریه کنم

ضجّۀ آرزومندان

ضجّه ، صرخه و گریه ، بیانگر حالات انسان در قیامت است . هر کدام از این سه واژه نشانگر نوع حال و انقلاب درونی انسان در برابر مصائب و سختی ها است .

« صرخه » در لغت به معنای صیحۀ شدید هنگام شدائد و مصائب و سختی ها است (1) .

نکتۀ قابل توجّه نوع ارتباط میان ضجه و آرزو است چنانکه در بیان امیرالمؤمنین علی علیه السلام آمده است .

بدون تردید ، یکی از لحظات خوش زندگی انسان ، لحظه ای است که به آرزوهایش دست یافته باشد . و در مقابل ، تلخ ترین لحظۀ زندگی انسان آن لحظه ای است که انسان احساس کند تمام آرزوهایش بر باد رفته و زمانی برای رسیدن به آن باقی نمانده است .