شرح دعای کمیل صفحه 747

یعنی احسان و رحمت و عطایی که خداوند بر بندگان می نماید بر او لازم نیست ، بلکه از روی لطف و کرم عنایت می فرماید و بندگان حقی در نزد خداوند ندارند .

خداوند خود را در قرآن کریم به این صفت متصف نموده می فرماید :

«یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشٰاءُ وَ اللّٰهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ » (1).

هر که را بخواهد ، به رحمت خود اختصاص می دهد و خدا دارای فضل بزرگ است .

« ذٰلِکَ فَضْلُ اللّٰهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشٰاءُ وَ اللّٰهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ » (2).

این فضل خداست که آن را به هرکس بخواهد عطا می کند و خدا دارای فضل بزرگ است .

و در آیات مختلفی فضل با صفت عظیم (3) یا کبیر (4) آمده است ، که این نشانۀ نهایت احسان و رحمت الهی است و موجب امیدواری به ساحت اقدس ربوبی است .

خداوند انسان را به این فضل و رحمت خود دعوت می نماید ، که با گریز از مکر و وسواس شیطان و شیطان صفتان به دامن فضل و رحمت حق پناه برد .

«وَ اللّٰهُ یَعِدُکُمْ مَغْفِرَهً مِنْهُ وَ فَضْلاً » (5).

و خدا شما را از سوی خود وعدۀ آمرزش و فزونی رزق می دهد ؛ و خدا بسیار عطا کننده و داناست .

1- (1)) . بقره (2) : 105 و آل عمران (3) : 74 .
2- (2)) . حدید (57) : 21 .
3- (3)) . بقره (2): 105؛ انفال (8): 29، حدید (57): 21 و29؛ نساء (4): 113؛ آل عمران (3): 174.
4- (4)) . فاطر (35) : 32 ؛ شوری (32) : 22 ؛ احزاب (33) : 47 .
5- (5)) . بقره (2) : 268 .