شرح دعای کمیل صفحه 773

هَیْهَاتَ مَا ذٰلِکَ الظَّنُّ بِکَ

اشاره

، وَلَا الْمَعْرُوفُ مِنْ فَضْلِکَ وَلَا مُشْبِهٌ لِمَا عَامَلَتْ بِهِ الْمُوَحِّدِینَ مِنْ بِرِّکَ وَإِحْسَانِکَ

هرگز گمان ما به تو این نیست ، و همچون چیزی از فضل و احسانت مشهور و معروف نیست و به آنچه که از خوبی و نیکی ات با اهل توحید داشته ای

شباهت ندارد

آغوش مهر

احدی از پیامبران و امامان و اولیای حق و پرستش کنندگان حضرت ربّ ، این گمان را به خدا نداشتند که آنان را مورد عتاب و عذاب قرار دهد . خدایی که خود را در قرآن ، مهربان ترین مهربانان و رحمان و رحیم و کریم و غفور و عزیز و ودود و ملک و قدوس و لطیف و صاحب فضل و قبول کنندۀ توبه ستوده است . بنابراین :

عذاب قیامت ، هیچ نسبت و ربطی به اهل ایمان ندارد ، و میوۀ تلخ انکار حق و دشمنی با خدا و دست پخت متکبّران و مغروران و گنه کاران حرفه ای است .

پس عذاب قیامت سبب و خاستگاهی جز کردار انسان ندارد .

با این همه نباید از لطف و عنایت و رحمت پروردگار عالمیان ناامید باشد ؛ چرا که او با وجودی قدسی و پروردگاری مهربان و کریم روبروست ؛ کسی که هر گناهکاری را به توبه دعوت می کند تا او را بیامرزد ، و هر ورشکسته ای را می خواند تا ورشکستگی اش را جبران کند و هر دردمندی را دعوت می کند تا درمانش نماید .

شخصی به یکی از سالکان راه دوست گفت : من دامن به گناه آلودم ، آیا گمان