شرح دعای کمیل صفحه 774

می کنی که مرا بپذیرند ؟ گفت : وای بر تو ، خدا اعراض کنندگان و پشت کنندگان به حق و حقیقت را می خواند ، چگونه ممکن است از در خانه اش کسی را که به حضرتش ملتجی شده و به او پناه آورده براند ؟!

مرحوم « ابن فهد حلی » در کتاب عدّه الداعی روایت کرده :

هنگامی که حق تعالی موسی علیه السلام را به سوی فرعون فرستاد تا او را ( از گناهانش ) بترساند ، به موسی علیه السلام فرمود : به فرعون بگو که : من به عفو و آمرزش و گذشت ( از عیوب ) و بردباری ( نسبت به گناه کاران و اجابت دعای گدایان ) ، بیشتر از غضب و عقوبت شتاب می کنم (1) .

بی تابی ابراهیم علیه السلام در برابر گناه

در تفسیر آیۀ شریفۀ : «وَ کَذٰلِکَ نُرِی إِبْرٰاهِیمَ مَلَکُوتَ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِیَکُونَ مِنَ الْمُوقِنِینَ » (2)آمده است :

« خدا وقتی چشم انداز ابراهیم علیه السلام را همۀ آسمان ها و زمین قرار داد ، و همۀ حجاب ها را از دیدۀ او برداشت ، و زمین و آنچه در او بود را مشاهده کرد ، مرد و زنی را در حال زنا دید ، همان لحظه نفرین کرد ، پس هر دو هلاک شدند ، سپس دو نفر دیگر را در آن حال دید ، باز نفرین کرد هر دو نابود شدند ، چون دو نفر دیگر را در آن حال دید و خواست نفرین کند به او وحی شد : نفرین خود را از بندگان