شرح دعای کمیل صفحه 820

اقرار ( به گناه ، خود نشانۀ ) عذر خواهی است .

« الاعترافُ شَفیعُ الجانی » .

اعتراف ( به گناهان ) شفاعت کنندۀ جنایت کار و گناه کار است .

« لا اعتِذارَ أمحَی للذّنبِ منَ الاقرارِ » (1) .

هیچ عذرخواهی همانند اقرار ، گناهان را محو نمی کند .

علنی شدن گناه و شکسته شدن قُبح آن

امیرالمؤمنین علی علیه السلام به گناهان اشاره دارد که گاهی علنی و ظاهری است ، و گاه مخفی و پوشیده .

هرگاه گناه علنی می شود ، بدین معنی است که قبح آن در جامعه شکسته شده است ، و این فاجعه ای که از اصل گناه خطرناک تر است ؛ چرا که گناهان ظاهری ، علاوه بر لطمۀ شخصیتی به فرد ، جامعه را هم دچار چالش و اضطراب می کند .

اهمیت امر به معروف و نهی از منکر و نقش سازندۀ آن در اجتماع به همین جهت است که جلوی فساد عمومی را می گیرد ، فریضه ای که جامعه اسلامی را بهترین امت ها نموده است :

« کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّهٍ أُخْرِجَتْ لِلنّٰاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ » (2).

شما بهترین امتی هستید که [ برای اصلاح جوامع انسانی ] پدیدار شده اید ، [ زیرا ] به کار شایسته و پسندیده فرمان می دهید و از کار ناپسند و زشت بازمی دارید .