شرح دعای کمیل صفحه 838

وَأَنْ تُوَفِّرَ حَظّیٖ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ أَنْزَلْتَهُ

اشاره

، أَوْ إِحْسٰانٍ فَضَّلْتَهُ أَوْ بِرٍّ نَشَرْتَهُ ، أَوْ رِزْقٍ بَسَطْتَهُ ، أَوْ ذَنْبٍ تَغْفِرُهُ ، أَوْ خَطَأٍ تَسْتُرُهُ

از تو می خواهم که نصیب مرا از هر خیری که نازل کردی ، یا احسانی که تفضّل فرمودی ، یا نیکی و برّی که منتشر ساختی ، یا رزقی که می گسترانی ، یا گناهی که می آمرزی ، یا خطایی که می پوشانی ، کامل قرار دهی

درخواست بهرۀ فراوان از تمام نعمت ها و خیرات

یکی از نکاتی که در ادعیۀ اهل بیت علیهم السلام دیده می شود ، شیوه و میزان درخواست است .

امیرالمؤمنین علی علیه السلام وفور و فراوانی بهرۀ خویش را از خداوند طلب می کند .

« وفور » به معنای بسیاری شیئی است به نحوی که چیزی از آن کم نشود (1) .

چنین ظرافتی در تعبیر ، نشانگر عمق بینشِ درخواست کننده است که از خداوند می خواهد بهرۀ او را چنان قرار دهد که از آن کاسته نشود و چنین ویژگی ، تنها در صورتی حاصل می شود که اتصال به منبع فیض همیشگی باشد که در این صورت برکات آن ، هیچ گاه کم نمی شود .

حضرت علی علیه السلام اتصال به منبع الهی را طلب می کند نه نعمت های محدود و معدود را .