شرح دعای کمیل صفحه 852

زمامدار

-1

زمام ارادۀ مؤمنان فقط در دست خداست ، وخواستۀ آنان تنها مقهور خدای قاهر واحد می گردد . صلاح او صلاح بنده است و ارادۀ او منّت بر عبد . گاه به راست می کشاند و دیگر بار به چپ ، ندای اعتراض ، هیچ گاه از نای بنده برنمی آید ؛ چرا که خود را تابع خواستۀ محبوب خود می داند :

رشته ای بر گردنم افکنده دوست می کشد هر جا که خاطر خواهِ اوست (2)

وجود مقدّس سیدالشهدا علیه السلام در دعای عاشقانه و مناجات نورانی خود در صحرای عرفات چنین می گوید :

« ( اللَّهُمَّ ) وَبٰارِکْ لی فی قَدَرِکَ ، حَتّیٰ لاٰ أُحِبَّ تَعْجیلَ مٰا اخَّرْتَ وَلاٰ تَاْخیرَ مٰا عَجَّلْتَ » (3) .

پرودگارا ، در آنچه برای من مقدّر می داری برکت قرار ده ، تا ( هیچ گاه ) زودرسی آنچه تأخیر داده ای و تأخیر یافتن آنچه را تسریع نموده ای را نپسندم .

علم به بیچارگی و درماندگی بندگان

-4

بندگان حضرت حق ، آن زمان که عظمت و جلالت پروردگار را در نظر آورند ، بر بیچارگی و درماندگی خود نیز معترف می شوند .

این جملۀ شریف علاوه بر آن که اعتراف به پریشان حالی و فقر بنده محسوب می شود ، اعتراف به دانایی و علم پروردگار بر این مطلب نیز هست . بنده با کمال صداقت عرض می کند :

1- (1)) . « یَا مَنْ بِیَدِهِ نَاصِیَتِی » .
2- (2)) . مثنوی معنوی « مولوی » .
3- (3)) . مفاتیح الجنان : دعای عرفه ؛ اقبال الأعمال : 342 .
4- (4)) . « یَا عَلِیما بِضُرِّی وَمَسْکَنَتِی » .