شرح دعای کمیل صفحه 934

چنین نقل است که دزدی به خانۀ « احمد خضرویه » آمد ، در خانۀ او چیز قابل توجهی برای سرقت نیافت ، خواست با دست خالی از خانۀ احمد بیرون رود ، بزرگواری و عطوفت احمد مانع شد که دزد با دست خالی از خانه بیرون رود ، ندا داد : ای دزد ، راضی نیستم با دست خالی از خانه ام بیرون روی ، دلوی از آب چاه برگیر و غسل توبه کن ، سپس وضو بساز و مشغول نماز و توبه و استغفار شو ، شاید وسیله ای فراهم گردد که با دست خالی از خانۀ من نروی . چون افق روشن صبح دمید ، بزرگی صد اشرفی به عنوان هدیه نزد شیخ آورد ، شیخ آن صد اشرفی را به دزد داد و گفت : این پاداش ظاهری یک شب عبادت و اخلاص توست . دزد را حالتی دست داد که از همۀ گناهان توبه کرد و روی به خدا آورد .

در زمین افتاد بی کبر و منی توبه کرد از دزدی و از ره زنی

شیخ را گفتا که من دزد سقط کرده بودم از جهالت ره غلط

یک شبی کز بهر حق بشتافتم آنچه در عمری نیابم یافتم

یک شبی کز بهر او کردم نماز رستم از دزدی و گشتم بی نیاز

گر به روز و شب کنم کار خدای نیک بختی یابم اندر دو سرای

تا بدانی تو که اندر دو جهان نیست کس را بر خدا هرگز زیان (1)

درخواست بهترین ها از کریم

در سه جملۀ اخیر ، امیرالمؤمنین علیه السلام از سه لفظ تفضیلی « أحسن » ، « أقرب » و « أخصّ » استفاده فرموده است که نشانگر بصیرتی عمیق است ؛ و آن این که در برابر کریمان ، غیر از بهترین ها را نباید درخواست کرد . امیرالمؤمنین علی علیه السلام از