شرح دعای کمیل صفحه 951

اجابت

در نهایت به اجابت دعا اشاره می فرماید که نتیجۀ قطعی دعاست ؛ چنان که در آیۀ شریفۀ «اُدْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ » بین دعا و اجابت ، فاصله ای قرار نداده و استجابت را منوط به دعا نموده است. البته به گفتۀ معصومان علیهم السلام یقیناً آن دعایی مقرون به اجابت است که شرائط اجابت را داشته باشد (1) .

امام صادق علیه السلام ، تلازم بین دعا و اجابت را در کلامی نورانی چنین یادآور می شود :

« وَاعْلَمْ أَنَّهُ لَوْ لَمْ یَکُنِ اللّٰهُ أَمَرَنَا بِالدُّعَاءِ لَکُنَّا إِذاً أَخْلَصْنَا الدُّعَاءَ تَفَضَّلْ عَلَیْنَا بِالإِجَابَهِ فَکَیْفَ وَقَدْ ضَمِنَ ذَلِکَ لِمَنْ أَتَی بِشَرَائِطِ الدُّعَاء » (2) .

بدان به تحقیق ، اگر خداوند ما را امر به دعا و ترغیب به دعا نفرموده بود و ما از روی خلوص اعتقاد خود، دعا می کردیم، البتّه او به مقتضای کرم و شفقت خویش، دعای ما را اجابت می کرد. پس چگونه ممکن است اجابت ننماید در حالی که خود ، ضامن شده که اگر کسی دعا را با شرایطش به جا آورد، آن را اجابت نماید!؟

ضمانت اجابت دعا

هنگامی که شرایط لازم در دعا کننده جمع شود و شرایط خود دعا هم رعایت گردد ، یقیناً دعای چنین دعا کننده ای به اجابت خواهد رسید .