شرح دعای کمیل صفحه 959

و ترسانم ، ولی با همۀ وجود به تو امیدوارم . اگر با توسل به دعای کمیل به پیشگاهت آمده ام ، کرم و لطف و رحمت و بزرگواری تو ، سبب آمدن من شد . من یقین دارم که سائلی از این درگاه دست خالی برنمی گردد و امید کسی را در این پیشگاه ناامید نمی کنند و احدی را از این آستانه نمی رانند .

پروردگارا ، تو « حرّ بن یزید » را با آن گناه سنگین و کم نظیرش ، و « آسیه » همسر فرعون را پس از ایمان آوردنش ، و « فضیل عیاض » را بعد از توبه اش ، و هزاران هزار گناه کار دیگر را - که همه به تو و به کرم و لطفت چشم امید داشتند - پذیرفتی و بخشیدی و پاداش دادی ؛ چگونه من به خود ناامیدی راه دهم در حالی که ناامیدی از رحمتت را در قرآن مجید مساوی با کفر دانسته ای ! (1)

باران رحمت

امام صادق علیه السلام از پدرش ، از جدّش روایت می کند :

« اهل کوفه خدمت امیرالمؤمنین علیه السلام آمدند و از خشک سالی و نیامدن باران شکایت کردند و عرضه داشتند : برای ما از خدا درخواست باران کن .

امیرالمؤمنین علیه السلام به فرزندش حسین علیه السلام فرمود : از خدا درخواست باران کن .

امام حسین علیه السلام حمد و ثنای حق را به جا آورد و بر پیامبر صلی الله علیه و آله درود فرستاد و به پیش گاه حق عرضه داشت : ای عطا کنندۀ خیرات و نازل کنندۀ برکات ، آب فراوان بر ما ببار و باران بسیار و وسیع و خوش گوار و باعظمت که بندگانت را از ناتوانی برهاند و سرزمین های مرده را زنده کند ، به ما عطا فرما . آمین رب العالمین .