شرح دعای کمیل صفحه 962

فَإِلَیْکَ یَا رَبِّ نَصَبْتُ وَجْهِی ، وَإِلَیْکَ یَا رَبِّ مَدَدْتُ یَدِی ، فَبِعِزَّتِکَ اسْتَجِبْ لِی

اشاره

دُعَائِی ، وَبَلِّغْنِی مُنَایَ ، وَلَا تَقْطَعْ مِنْ فَضْلِکَ رَجَائِی ، وَاکْفِنِی شَرَّ الْجِنِّ

وَالْإِنْسِ مِنْ أَعْدَائِی

ای پروردگارم ، تنها برای تو چهره ام را بالا آوردم و تنها دست گدایی ام را به جانب تو دراز کردم ، پس تو را به عزّتت سوگند که دعایم را مستجاب کنی ، و مرا به آرزویم برسان ، و امیدم را از احسانت قطع مکن ، و مرا از شر ( درگیری با ) دشمنانم از جنیان و انسیان بی نیاز فرما

اظهار عجز در محضر حضرت ربّ

-1

امیرالمؤمنین علی علیه السلام در بیانی که به شکلی گویا ، حالت حقیقی مؤمنان در پیش گاه حضرت حق را به تصویر می کشد ، اظهار عجز در محضر حضرت حق و اعتراف به این عجز را مجسّم می سازد و به خداوند متعال - که ضمانت نموده تا در پسِ دعا ، اجابت را بیاورد - عرض می کند :

« این حالت بندۀ توست ، رو به محضر تو کرده و دستان خویش را به درگهت دراز نموده تا مطلوب خویش را تنها از تو طلب کند، پس ، اکنون تو را به عزتت قسم می دهد که دعایش را مستجاب نمایی و خواستۀ او را محقّق گردانی » .

امید به فضل الهی

-2

انسان به امید زنده است ، اما امید به هر چیزی با تمام شدن آن چیز ، پایان