شرح دعای کمیل صفحه 989

یَا نُورَ الْمُسْتَوْحِشِینَ فِی الظُّلَمِ

اشاره

ای نور و روشنایی وحشت زدگانِ در تاریکی ها

هر چه جز او ظلمت است

این خطاب نورانی را می توان دربردارندۀ چند مطلب دانست :

الف - هر چه در عالم جز ذات حضرت حق ، ظلمت است مگر آن که به نور الهی متجلّی گشته و نورافشانی کند ؛ هر چه جز او در برابر عظمت او و حقیقت نور او به خاموشی مبدّل می شود :

« وَ مَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللّٰهُ لَهُ نُوراً فَمٰا لَهُ مِنْ نُورٍ » (1).

و کسی که خدا نوری برای او قرار نداده است ، برای او هیچ نوری نیست .

در مناجاتی از امام صادق علیه السلام - که پس از نماز امیرالمؤمنین علی علیه السلام خوانده می شود - آمده است :

« اللّهُمّ إنّی أسألُکَ بِاسمِکَ الّذِی أطفیت بِهِ کُل نُورٍ » (2) .

خدایا، از تو درخواست می کنم به (عظمت) آن نامت که به آن هر نوری را خاموش کردی.

ب - آنان که از منبع فیض و نور الهی محروم اند ، همیشه در وحشت و نگرانی به سر می برند .