دعای ندبه : زندگی در فردایی نورانی صفحه 129

فصل هفتم: نظر به آرزوی بزرگ بشریت

اشاره

از این جا به بعد سیاق جملات عوض می شود و شما پس از آن که می گویید: ای عصاره حضور تامّ و تمام در قرب نهایی! ناله سر می دهی و غم جدایی خود را با جانِ جانان در میان می گذاری و می گویی:

«لَیْتَ شِعْرِی أَیْنَ اسْتَقَرَّتْ بِکَ النَّوَی، بَلْ أَیُّ أَرْضٍ تُقِلُّکَ أَوْ ثَرَی أَ بِرَضْوَی أَوْ غَیْرِهَا، أَمْ ذِی طُوًی».

کاش می دانستم که کجا و در چه شرایطی دل ها به ظهور تو قرار و آرام خواهد یافت، به کدام سرزمین اقامت داری، آیا به زمین رَضْوا یا غیر آن یا به دیار ذوطوی متمکن گردیده ای.

اَیا سرکرده از جانم تو را خانه کجا باشد

اَلا ای ماه تابانم تورا خانه کجا باشد

اَلا ای قادرِ قاهر ز تن پنهان به دل ظاهر

زهی پیدای پنهانم تورا خانه کجا باشد

تو گویی خانه خاقان بود دل های مشتاقان

مرا دل نیست ای جانم تورا خانه کجا باشد

بود مَه سایه را دایه به مَه چون می رسد سایه

بگو ای مه نمی دانم تورا خانه کجا باشد

نشان ماه می دیدم به صد خانه بگردیدم

از این تفتیشْ بِرْهانم تورا خانه کجا باشد

در این که وجود مقدس آن حضرت به عنوان انسان کامل از نظر مرتبه وجودی از ملائک هم بالاترند و به عنوان واسطه فیض تمام عالم مادون