- اشاره 10
- قدسی بودن سراسر تاریخ 15
- اشاره 17
- شروع زیبای تاریخ 19
- پیامبران؛ مستقر کنندگان حق در تاریخ 22
- اشاره 24
- جایگاه آخرین پیامبر صلی الله علیه و آله در هستی 24
- جایگاه اهل بیت پیامبر علیهم السلام 28
- نتایج محبّت به اهل بیت علیهم السلام 32
- اشاره 37
- غدیر؛ وعده خداوند برای حفظ اسلام ناب 38
- اَسراری از علی علیه السلام که رسول خدا صلی الله علیه و آله پنهان داشت 56
- اشاره 65
- حقیقت نباید فراموش شود 68
- اشاره 73
- آثار غفلت از موعودِ موجود 74
- احساس حضور در اردوگاه حاکمیت حق 78
- امام زمان عجل الله تعالی فرجه خشم بزرگ خدا برای کفار 83
- چرا همه چیز از قداست افتاد؟ 88
- توجه به نماد کامل شعور حضوری و قلبی 91
- جایگاه علم امام 95
- مقام اوّل ما خَلَق الله 97
- چشم دوختن به افقی برتر 104
- روزگار ثمردهی کار انبیاء و اولیاء علیهم السلام 107
- نظر به جامعه آرمانی 112
- عصاره هدایت تاریخی خدا 113
- اشاره 118
- نظر به حجت خدا 124
- اشاره 129
- مگر می شود این دوری را تحمل کرد؟! 133
- انتظار؛ عامل وصل 142
- نظر به آینده ای حیاتی 145
- اشاره 155
- عالی ترین تقاضا 158
- تعادل بی منتها 160
پس روشن می شود که جایگاه پیامبران و اولیاء الهی و از جمله امام زمان عجل الله تعالی فرجه در زندگیِ همیشگی بشر برای این است که «اَلذَّریعَهَ اِلَیْکَ» یعنی؛ وسیله هستند به سوی تو ای خدا! و این که آن ها برای به دست آوردن رضوان و رضایت الهی، واسطه بین انسان ها و خدا باشند. در این فراز از دعا، ما خداوند را حمد می کنیم که هیچ روزی، بشریت را تنها نگذاشته تا راه به سوی معبود خود را گم کنند و از مقصد اصلی خود که کسب رضایت پروردگارشان است محروم گردند. معلوم می شود خداوند در هیچ روز از روزهای زندگیِ بشر راضی به مسیر غیر از حق و حقیقت برای بشریت نبوده است، حال چه در امور فردی و چه در امور اجتماعی، و حمدکردن خدا در این راستا نشانه توجه به چنین نعمت بزرگی است.
شروع زیبای تاریخ
پس از این که در آغاز دعا، خدا را به جهت شروع زیبای تاریخِ انسانی حمد کردی، شروع می کنی حضور انبیا و نقش آن ها را در مرحله مرحله تاریخ متذکرشدن. ابتدا در رابطه با حضرت آدم علیه السلام می گویی:
«فَبَعْضٌ اَسْکَنْتَهُ جَنَّتَکَ اِلی اَنْ اَخْرَجْتَهُ مِنْها».
از جمله انبیاء علیهم السلام، یکی را در بهشتِ خود جای دادی تا آن جا که از آن خارج نمودی.
این فراز؛ قصه آدم علیه السلام را متذکر می شود، می گویی:
خدایا! حالا که یک عده ای را برای خودت و دینت خالص کردی، یکی از آن ها حضرت آدم علیه السلام است.