دعای ندبه : زندگی در فردایی نورانی صفحه 91

خاک

را هایی و هویی کی بدی

گر

نبودی جذبِ های و هوی او(1)

توجه به نماد کامل شعور حضوری و قلبی

«اَیْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَیْنَ الْاَرْضِ وَ السَّماء»

کجاست آن کس که وسیله اتصال بین زمین و آسمان است؟

قال الصادق علیه السلام: «نَحْنُ السَّبَبُ بَینَکُمْ وَ بَینَ اللهِ عزّوجل»(2) ماییم سبب و طریقِ بین شما و خدای عزوجل .

ما معتقدیم بین خداوند و سایر موجودات باید انسان کاملی واسطه قرار داشته باشد تا به عنوان صادره اول در مقام جامع جمیع کمالات الهی قرار گیرد. مگر در راستای همین معارف نیست که در زیارت جامعه خطاب به ائمه علیهم السلام عرضه می داریم: «بِکُمْ فَتَحَ اللهُ وَ بِکُمْ یَخْتِم ...» به واسطه وجود شما خدا باب فیوضات و خیرات را می گشاید و به وسیله شما آن را به انتها می رساند؟ که اشاره به همین مقام واسطه فیضی ائمه معصومین علیهم السلام دارد.

شاید برای اُنس با این فراز از دعا یک عمر تلاش نیاز است. مستحضر باشید که وقتی مردم گرفتار زمین شدند و از سبب هایی که آن ها را به آسمان معنویت وصل می نمود غافل گشتند، متأسفانه عده ای شعار «هیچ چیز مقدّس نیست»(3) سر می دهند و به واقع این شعار در بین مردمِ بریده از آسمان معنا پیدا می کند. آری! وقتی ما از آسمان منقطع شدیم واقعاً هیچ

1- کلیات شمس تبریزی، غزل 2225 با اندکی تغییر.
2- بحارالانوار، ج 23، ص 101.
3- این سخن در فرهنگ های پشت به دین کرده غرب مطرح است، ولی متأسفانه عده ای از روشنفکران ما با طرح آن خواستند روحانیت و مرجعیت را از صحنه خارج کنند.