- نامه آیت اله مهدویزید عزّه 1
- پیشگفتار 3
- اهمیّت زیارت امام حسین علیه السلام 5
- مقدمه 5
- معنای واژه زیارت 5
- معنای واژه اربعین 11
- کیفیّت سند زیارت اربعین امام حسین علیه السلام 18
- شرح زیارت اربعین 22
- معنای سلام: 22
- اشاره 22
- شرح و توضیح «وَلِیِّ اللَّهِ» 27
- احتمال اول 27
- احتمال دوم 30
- معنای حبیب: 32
- اشاره 47
- عزاداری و گریه امام رضا علیه السلام 57
- نتیجه گریه بر امام حسین علیه السلام 60
- جهل 109
- اشاره 109
- امّا جهل در مقابل عقل 112
- امّا جهل در مقابل علم 113
- امّا تکبّر: 125
- اشاره 125
- اسباب و علّت تکبّر: 128
- امّا هوای نفس: 129
- اشاره 145
- امام حسین علیه السلام از چند جهت داری حرمت است: 158
- اشاره 158
- اشاره 278
- امّا برکات و ثمرات صلوات بر محمّد صلی الله علیه و آله وسلم و آل محمّد صلی الله علیه و آله وسلم . 280
- منابع 283
خدا هر چه هست در نظرش کوچک و کم ارزش و یا بی ارزش است مثل کسی که به اقیانوس متصل است، دیگر قطره در نظرش ارزشی ندارد و یا مثل کسی که خورشید را می بیند، دیگر نسبت به یک شمع بی فروغ اعتنایی ندارد و دیگر قدرتی غیر از خداوند نمی بیند که از آن خوف و ترس داشته باشد(1).
خداوند اولّیاء خودش را چنین معرفی می کند: {أَلَا إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لَا هُمْ یَحْزَنُونَ * الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ کَانُواْ یَتَّقُونَ * لَهُمُ الْبُشْرَی فیِ الْحَیَوهِ الدُّنْیَا وَ فیِ الاخِرَهِ لَا تَبْدِیلَ لِکَلِمَاتِ اللَّهِ ذَالِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیم}(2) «آگاه باشید، دوستان و اولیای خدا، نه ترسی دارند و نه غمگین می شوند! همان ها که ایمان آوردند، و از مخالفت فرمان خدا پرهیز می کردند. در زندگی دنیا و در آخرت، شاد و مسرورند وعده های الهی تخلّف ناپذیر است! این است آن رستگاری بزرگ!» همانطوری که عرض کردیم اولّیاء جمع ولّی در اصل از ماده «ولّی یَلِیُ» گرفته شده است که به معنی نبودن واسطه میان دو چیز و نزدیک بودن و پی در پی بودن آنها است بنابراین اولّیاء خدا کسانی هستند که میان آنان و خدا حائل و فاصله ای نیست.
در بعضی از تفاسیر آمده است: «قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام {إِنَّ أَوْلِیاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ}(3) ثُمَّ قَالَ تَدْرُونَ مَنْ أَوْلِیَاءُ اللَّهِ قَالُوا مَنْ هُمْ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام فَقَالَ هُمْ نَحْنُ وَ أَتْبَاعُنَا فَمَنْ تَبِعَنَا مِنْ بَعْدِنَا طُوبَی لَنَا وَ طُوبَی لَهُمْ أَفْضَلُ مِنْ طُوبَی لَنَا قَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام مَا شَأْنُ طُوبَی لَهُمْ أَفْضَلُ مِنْ طُوبَی لَنَا أَ لَسْنَا نَحْنُ وَ هُمْ عَلَی أَمْرٍ قَالَ لَا لِأَنَّهُمْ حَمَلُوا مَا لَمْ تَحَمَّلُوا عَلَیْهِ وَ أَطَاقُوا مَا لَمْ تُطِیقُوا»(4) (امیرالمؤمنین علی علیه السلام آیه را تلاوت فرمودند و سپس از یاران خویش سؤال کردند، می دانید «اولّیاء الله» چه اشخاصی هستند؟ عرضه داشتند، ای امیرمؤمنان علیه السلام شما خودتان بفرمائید که آنان کیانند؟ فرمودند: آنها دوستان خدا، ما و پیروان ما که بعد از ما می آیند، هستند. خوشا به حال ما و بیشتر از آن خوشا به حال آنها، بعضی پرسیدند، چرا بیشتر از ما؟ مگر ما و آنها هر دو پیرو یک مکتب نیستیم و کارمان یکنواخت نمی باشد؟ فرمود: نه، آنها مسئولّیتهایی بر دوش دارند که شما ندارید و تن به مشکلاتی می دهند، که شما نمی دهید).
1- . تفسیر نمونه، ج8، ص332.
2- . یونس، 6462.
3- . یونس، 62.
4- . بحار، ج65، ص34.