سلمان فارسی صفحه 34

پاسخی روشن

در جواب سؤ ال فوق به نکات زیر اشاره می شود :

الف : این اشخاص که برگزیدگان و پیش قراولان هوشمند از صحابه رسول اکرم - صلی الله علیه و آله و سلم - بودند و در راءس ایشان سرور ، امیر و رهبرشان علی - علیه السلام - قرار داشت تربیت شده اسلام بودند و در تعالیم آن ذوب شده بودند و به چیزی جز رضای خدا سبحان ، ظهور دین و پیروزی حق اهمیت و بها نمی دادند ، خشم نمی کردند جز برای خدا و خشنود نمی شدند جز برای رضای

او هر چند متحمل سختی و دشواری می شدند . در حالی که امیرالمؤ منین علی - علیه السلام - هجوم به خانه اش و کتک زدن همسرش را که دختر رسول الله - صلی الله علیه و آله - بود و ساقط کردن جنین و مصادره اموال او و جسارتها و مصائب بسیار دیگر را که مشهور و در کتب مسطور است - حتی روایت شده که عثمان شخصا حضرتش را زد (97) - تاب آورد و تحمل کرد . . . می بینیم همان حضرت که استعداد تحمل آن همه را نشان داد بعد از بیست و پنج سال تحمل ظلم ، شمشیر بر می کشد و در جنگها سختی که دهها هزار نفر را قربانی ساخت وارد می شود . این نیست جز بدان سبب که نخست رضای خدای سبحان را در سکوت دیده و بدان رضا داده بود و زبان حالش این بود که : ((تا زمانی که سلامت امور مسلمانها و مقدراتشان اقتضاء کند با سلم و مدارا رفتار می کنم )) . اما در دوره بعد ، عمل به تکلیف شرعی را در جنگ می بیند و در انجام آن ، تردید و سستی به خود راه نمی دهد .

در مورد این دسته از اخبار برگزیده از یاران آن حضرت - علیه السلام - نیز وضع به همین منوال بوده است و آنها نیز جز بدانچه که رضای خدای سبحان ، ظهور دین و صلاح مسلمین را در آن می دیده اند اقدام نمی کرده اند .

ب - علی - علیه الصلاه والسلام - و یاران گرامی

آن حضرت - رضوان الله علیهم - معتقد بودند که از نظر اسلام مبارزه برای مبارزه (یعنی مبارزه فاقد انگیزه مشروع ) مردود است و به معنای ناتوانی ، شکست و گریز از رویارو شدن با واقعیت و تحمل مسؤ ولیت می باشد ؛ زیرا این گونه معارضه و مبارزه زیانبار ، نابود کننده و محکوم است .

همچنین این برگزیدگان منافع و خواسته های شخصی خود را در حکومت نمی دیدند و جستجو نمی کردند تا به خاطر آن و در راه آن همه چیز را قربانی کنند بلکه ایشان در حکومت مسؤ ولیت و فرصتی می دیدند تا با خدمت به بندگان خدا و رعایت و هدایت ایشان خشنودی خدای سبحان را به دست آورند .

و همچنین از دیدگاه اینان ((مثبت گرایی )) اساس زندگی ، مبنای عمل و راه رهایی است و حتی در مواردی که به ظاهر ، مواضع منفی اتخاذ می کرده اند از موضع مسؤ ولیت و ناشی از ((مثبت گرایی )) سازنده و خیرخواهانه بوده و به عنوان شیوه ای برای هموار کرده مشکلات و از بین بردن موانع از طریق اقدام عملی بدان روی می آورده اند .

بدین جهت می بینیم امیر المؤ منین - علیه السلام - که ناگواریهای بسیاری را چشید ، حقش غصب شد ، به خانه اش هجوم کردند و همسرش را از میراث و عطای پدرش (فدک ) محروم ساختند و از جانب زمامداران اهانتها و بدیهای بسیاری در حق حضرتش روا داشته شد و همگان متوقع بودند که با آنها که حقش را غصب کردند و - به تعبیر