امام حسین علیه السلام وارث انبیاء (شرح زیارت وارث) صفحه 583

بُریر بعد از کشته شدن حُرّ به میدان تافت و با رجز خوانی نسبت خویش را بیان نمود.(1) و به لشکر حمله کرد و می گفت:

انا بُریر و ابی خُضیر اضربکم و لا اری من ضیر

اِقتربوا منّی یا قتله المؤمنین، اِقْتربوا مِنّی یا قتله الواد البَدریّین، اقتربوا منّی یا قتله اولادِ رَسُولِ ربّ العالمین و ذرّیته الباقین.

«نزدیک من بیاید ای قاتلین مؤمنان، پیش بیایید، ای قاتلین فرزندان مجاهدین بدر، به من نزدیک شوید ای قاتلین اولاد رسول خدا و ذریه او.»

و این پیرمرد شجاع سی نفر از آنها را به درک واصل کرد.

صحنه مباهله بُریر در کربلا

ابومخنف می نویسد: آنگاه مردی به نام یزید بن معقل در برابر او آمد و گفت: ای بُریر! رفتار خدا را با خود چگونه دیدی؟ گفت به خدا سوگند او همواره برای من خیر و برای تو شرّ به ارمغان آورده است. گفت: دروغ می گوئی و قبلاً هم دروغگو بودی. آیا به یاد داری در محله بنی دودان کوفه با تو قدم می زدم و تو می گفتی عثمان چنین و چنان است و معاویه گمراه و گمراه گر است. و علی بن ابیطالب پیشوای حق و هدایت به شمار می آید؟

بُریر گفت: شهادت می دهم که اعتقاد و گفته ام همین است.

یزید بن معقل گفت: شهادت می دهم تو گمراهی.

بُریر گفت: آیا حاضری با تو مباهله کنم و از خدا بخواهم شخص دروغگو را لعنت نماید و آن کسی که بر حق است فرد غیر حق را به قتل برساند.

روای می گوید: بعد از توافق، هر دو از سپاه خارج شده و برای مباهله به پیشگاه خدا دست به

دعا برداشتند و از او خواستند دروغگو را لعنت کند و کسی که بر حق است، فرد غیر حق را به قتل برساند و آنگاه هر یک برای مبارزه آماده شدند دو ضربت میان آنان رد و بدل شد.

یزید ضربتی به طرف بُریر روانه کرد اما به او زیانی نرساند و اما در جواب، بُریر چنان ضربه ای بر او زد که کلاهخود او شکافت و مغزش را متلاشی کرد و نقش بر زمین شد، گویی از بلندای کوهی بر زمین افتاد و شمشیر بُریر همچنان در سر او قرار داشت، راوی می گوید: گویا می بینم که بُریر شمشیر را حرکت می داد و پس و پیش می کرد تا آن را از سر یزید خارج سازد و می گفت: