امام حسین علیه السلام وارث انبیاء (شرح زیارت وارث) صفحه 685

نقل شده که حضرت زینب سلام الله علیها چون به در مسجد حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم رسید دو طرف در را گرفت و ندا کرد:

یا جَدّاهُ! اِنّی ناعِیَهٌ اِلَیْکَ أَخِی الْحُسَیْن علیه السلام ؛ ای جد بزرگوار! همانا برادرم حسین علیه السلام را کشتند، و من خبر شهادت او را برای شما آورده ام.

پیوسته آن مخدره مشغول گریه بود و اشک از چشمش خشک نمی شد، و هرگاه علی بن الحسین علیه السلام را می دید، اندوهش تازه تر می شد و غصه او زیادتر می گشت.(1)

در بعضی کتب معتبره نقل شده که چون حضرت زینب سلام الله علیها از سفر اسیری شام به مدینه مراجعت نمود و وارد روضه منوره حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم گردید، عرض کرد:

یا جَدّاهُ! اِنِّی ناعِیَهُ أَخِی الْحُسَیْن اِلَیْکَ؛ من خبر مرگ برادرم حسین را برای شما آورده ام

آنگاه پیراهن پاره پاره و خون آلود آن شهید مظلوم را از زیر چادر خارج کرد و بر روی قبر شریف گذارد و عرض کرد: این یادگار حسین توست که برایت ارمغان آورده ام.

لکن در حقیقت اکنون آن پیراهن خونین نزد مادرش زهرا سلام الله علیها می باشد، و در روز قیامت برای شفاعت به روی دست می گیرد،«تَجِیءُ فاطِمَهُ سلام الله علیها یَوْمَ الْقِیامَهِ وَ فِی حِجْرِها قَمِیصُ الْحُسَیْنِ مُرَمَّلاً»(2)

ابی مخنف نقل می کند: آنگاه علیّ بن الحسین علیه السلام به نزد قبر مطهر جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم آمد و صورت مبارک به قبر مطهر می مالید و اشک می ریخت و می گفت:

أُناجِیکَ یا جَدّاهُ یا خَیْرَ مُرْسَلٍ حَبِیبُکَ مَقْتُولٌ وَ نَسْلُکَ ضایعٌ

أناجیکَ مَحْزُوناً عَلیلاً مُؤَجَّلاً أَسِیراً وَ ما لِی قَطُّ حامٍ وَ دافِعٌ

سُبِینَا کَما تُسْبیَ الْاِماءُ وَ مَسَّنا مِنَ الضُّرِّ ما لا تَحْتَمِلُهُ الْأضالِعُ

ای جدّ بزرگوار! ای بهترین فرستاده شدگان، با تو راز و نیاز می کنم، محبوب تو حسین علیه السلام کشته شد و نسل تو ضایع گشت. ترا می خوانم محزون و هراسان و اسیر، و کسی نیست که مرا حمایت کند و طرفدار من باشد. ما را اسیر کردند آنگونه که کنیزان را اسیر می کنند، آنچنان ناراحتی و آزار به ما رسید که استخوانها تحمل آن را ندارند.