امام حسین علیه السلام وارث انبیاء (شرح زیارت وارث) صفحه 686

اشعار و سخنان ام کلثوم در بازگشت به حرم رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم

امّ کلثوم به سوی مسجد رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم آمد با چشم گریان و دل سوزان و محزون عرض کرد:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا جَدّاهُ، اِنِّی ناعِیَهٌ اِلَیْکَ وَلَدَکَ الْحُسَیْنَ علیه السلام وَ جَعَلَت تُمَرِّغُ خَدَّیْهَا عَلَی الْمِنْبَرِ وَ النَّاسُ یَعُزُّونَها

سلام بر تو ای جد بزرگوار! من قاصد مرگ فرزندت حسین هستم ، و صورت خود را به منبر می مالید و مردم به او تسلیت می گفتند.

ناله ای جانسوز از قبر رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم

.... در این حال ناله ای با صدای بلند از قبر رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم بلند شد که مردم با شنیدن آن ناله، به گریه و زاری صدا بلند کردند.(1)

حضرت ام کلثوم سلام الله علیها گریه می کرد و اشعاری می خواند که بعضی از آنها را نقل می کنیم:

مَ-دِینَ-هُ جَ-دِّنا لا تَقْبَ-لیِنا فَبِالْحَسَراتِ وَ الْأَحْزانِ جِئنا

خَرَجْنا مِنْکَ بِالْاَهْلَیِنَ جَمْعاً رَجَعْنَا لا رِجالَ

وَ لا بَنِینا

وَ اِنَّ رِجالَنا بِالطَّفِّ صَرْعی بِلا رُؤُسٍ وَ قَدْ ذَبَحُوا الْبَنیِنا

وَ أَخْب-ِرْ جَ-دَّنا أَنَّ-ا أُسِرنا وَ بَعْدَ الْأَسْرِ یَا جَدّا سُبِینا

وَ رَهْطُکَ یا رَسُولَ اللهِ! أضْحَوْا عَرایا بِالطُّفُوفِ مُسَلَّبِینا

وَ قَدْ ذَبَحُوا الْحُسَیُنَ وَ لَمْ یُراعُوا جَنابَکَ یا رَسُولَ اللهِ! فَینا