امام حسین علیه السلام وارث انبیاء (شرح زیارت وارث) صفحه 687

فَلَوْ نَظَرْتِ عُیُونُکَ لِلْاُساری عَلی أَقْتابِ الْجِمالِ مُحَمَّلِینا

أَ فاطِمُ لَوْ نَظَرْتِ اِلَیَ السَّبایا بَناتُکَ فِی الْبِلادِ مُشَتَّتِینا

فَلَوْ دامَتْ حَیاتُکَ لَمْ تَزالِی اِلی یَوْمِ الْقِیامَهِ تَنْدُبِینا

وَ نَحْنُ بَناتُ یاسینَ و طاها وَ نَحْنُ الباکِیاتُ علی أَبِینا

ألا یا جَدَّنا بَلَغَ-تْ عِ-دانا مُناها وَ اشّتَفَی الأَعْداءُ فِینا

لَقَدْ هَتَکُوا النِّساءَ وَ حَمَّلُوها علی الأَقْتاب ِ قَهْراً أجْمَعِینا

وَ زَیْنُ الْعابِ-دینَ بِقَیْدِ ذُلٍّ وَ رامُوا قَتْلَهُ اَهْلُ الخَئُونا

فَبَعْدَهُم علی الدُّنیا تُرابٌ فَکَإسُ المُوْتِ فِیها قَدْ سُقینا

ای مدینه جدّ ما! ما را قبول مکن، زیرا با دلی پر از حسرت و اندوه آمده ایم. با تمامی اهل و عیال

از مدینه بیرون رفتیم، و در مراجعت نه مردان با ما هستند و نه جوانان و اطفال(همه کشته شدند).

همانا مردان ما در کربلا بدون سر روی خاک افتاده و کودکان ما را سر بریدند.

به جدّ ما خبر بده که ما اسیر شدیم، و سپس ما را به بند کشیده شهر به شهر گرداندند.

ای پیامبر خدا! اهل بیت تو همگی در زمین کربلا برهنه و غارت شده افتادند.

حسین را سر بریدند و حرمت تو را – یا رسول الله!- درباره ما مراعات نکردند.

ای کاش دیدگانت اسیران را مشاهده می کرد که بر بالای پالان های شتران سوار بودند.

ای فاطمه! کاش دختران اسیرت را می دیدی که در شهرها پراکنده شده بودند.

(ای مادر!) اگر حیاتت ادامه داشت تا روز قیامت بر حال ما ندبه و گریه می کردی.

ما دختران یاسین و طه هستیم که بر (مظلومیّت) پدرمان گریه می کنیم.

آگاه باش ای جدّ بزرگوار! که دشمنان ما به آروزهای خود رسیدند و کینه های خود را فرو نشاندند.

حرمت زنان را هتک کردند و همگی را به زور بر پالان های سوار کردند.

و امام سجّاد علیه السلام را با ذلّت در غل و زنجیر کردند، و ستمگران اراده کشتن او را داشتند.

بعد از آن بزرگواران خاک بر سر دنیا، کاسه مرگ را در این سفر به ما خورانیدند.

حضرت سکینه صدا به نوحه و ناله بلند کرد و عرض کرد:

«یا رَسُولَ اللهِ! یا جَدَّاهُ! اِلَیْکَ الْمُشْتَکی مِمّا رَأیْتُ بِالشّامِ مِنَ اللِّئامِ».

ای رسول خدا! یا جدّاه! به سوی تو شکایت می کنم از آنچه از شامیان پست دیدم.