اماکن زیارتی و سیاحتی سوریه صفحه 55

مسیحیان فرزندان خود را در آن غسل تعمید می داده اند. این مکان نزد آنان از ارزش خاصی برخوردار بوده است. اکنون این چاه و استوانه های آن، که از مرمر ساخته شده، موجود ولی چاه آن پوشیده شده است. گویند سر مبارک حضرت یحیی را در این چاه شستشو و غسل داده اند.

6- مقام رأس الحسین علیه السلام

هنگامی که کاروان اسرا و سرهای بریده شهدا را به سمت دمشق می بردند، سر مبارک امام حسین علیه السلام در پایان همه سرها و مقابل زنان و اهل بیت حرکت داده می شد.

پس از ورود کاروان، یزید (لعنه اللَّه علیه)، سر مبارک را طلبید، آن را در حالی که در تشتی از طلا بود، در مقابل او گذاشتند، زنان در پشت آن نشسته، سکینه و فاطمه به آن می نگریستند و می گریستند. سپس مردم به داخل مسجد آمدند، یزید با چوب بر دندان های مبارک می زد «(1)» و می گفت: امروز در مقابل روز بدر! «(2)»

ابو برزه اسلمی به یزید می گفت: این چوب را از لب ها بردار که پیامبرصلی الله علیه و آله را دیدم بر این لب ها بوسه می زد. «(3)» آنگاه به فرمان یزید سر مبارک را از مجلس بیرون برده و به همراه سایر سرهای شهدا، سه روز بر باب القصر آویزان کردند. «(4)» پس از آن مدت، سر مبارک امام حسین علیه السلام را پایین آورده و در گوشه شمال شرقی مسجد در اتاقکی قرار دادند. این سر چند روز در این مکان قرار داشت. بعدها در آن جا به یاد بود این حادثه غم انگیز بقعه ای ساختند که به «رأس الحسین علیه السلام» مشهور شد. «(5)»

1- طبری، تاریخ الطبری، ج 6،ص 267؛ ابن اثیر، الکامل فی تاریخ، ج 4،ص 35؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج 8،ص 192

2- در روز بدر بسیاری از بزرگان بنی امیه به دست علی علیه السلام و سپاه اسلام کشته شدند و این کینه ای بود که آل ابی سفیان و بنی امیه همواره از بنی هاشم به دل داشتند. سخن وی که بیانگر کینه های جاهلی است بدین معنی است که انتقام روز بدر را امروز گرفته ایم.

3- طبری، همان کتاب، ج 6،ص 267؛ ابنصباغ مالکی، الفصول المهمه فی معرفه الائمه،ص 183؛ باقرشریف القرشی، حیاه الامام حسین، ج 3،ص 374

4- خوارزمی، مقتل الحسین، ج 2،ص 75؛ ابن کثیر، همان کتاب، ج 8،ص 204

5- نویری، نهایه الارب فی فنون الادب، ترجمه مهدوی دامغانی، ج 7،صص 205- 203؛ ابن بطوطه، الرحلهص 65