اماکن زیارتی و سیاحتی سوریه صفحه 79

و گنبد سبز و شبستان نسبتاً بزرگی است. اطراف مقبره و مرقد او که در 1330 ه. بازسازی شده است «(1)» دیواری کشیده اندکه آن را از قبرستان جدا ساخته اند.

ب) مدفن سرهای شهدای کربلا در باب الصغیر

پس از آن که اهل بیت پیامبر علیهم السلام را در کربلا به خاک و خون کشیدند، عمر بن سعد دستور داد سرهای شهدا را قطع کنند. پس از این اقدام شنیع، سرها را میان قبایل تقسیم کرد تا آنان بدین وسیله به ابن زیاد تقرّب جویند. قبیله کنده سیزده سر، به ریاست محمد بن اشعث کندی. قبیله هوازن دوازده سر، به ریاست شمر بن ذی الجوشن. تمیم هفت سر. بنی اسد شانزده سر و بقیه قبایل تعدادی را (که در مجموع به 71 سر بریده می رسید) حمل کردند و وارد کوفه شدند. «(2)» عبیداللَّه دستور داد تمامی سرها را از جلویِ کاروان اسرا حرکت دهند و به شام ببرند. در شب اول ماهصفر، کاروان به دمشق رسید.

قبل از ورود آن، به دستور حکومت یزید، شهر را آراستند. زنان و مردان، هلهله کنان ایستاده و سرهای مقدس را بر نیزه ها و کاروان مصیبت دیدگان اهل بیت را به دنبال آن می نگریستند. سر مقدس عباس بن علی علیه السلام جلوتر از همه و سر مقدس امام حسین علیه السلام در آخر سرها و در جلو زنان بر نیزه افراشته بود «(3)»؛ گویی هنوز عباس بن علی علیهما السلام جلو دار و علمدار کربلا بود.

امّ کلثوم از رییس قافله خواسته بود سرها را جلوتر از کاروان وارد شهر کنند تا مردم متوجه سرها شده وبه حرم اهل بیت نگاه نکنند. هنگام طلوع آفتاب سرهای مقدس شهدا و کاروان اسرا از «باب الساعات» وارد مسجد اموی شد. آنگاه به دستور یزید لعنه اللَّه، تمامی سرها به مدت سه روز بر دروازه های شهر و مسجد اموی آویزان گردید. امام

1- یوسف بن عبدالهادی، همان کتاب،ص 252

2- عبد الرزاق موسوی المقرم، مقتل الحسین أو حدیث کربلاء،ص 391؛ ابنصباغ مالکی، همان کتاب،ص 197

3- ابوالحسن شعرانی، دمع السجود،ص 242؛ مجلسی، بحار الأنوار، همان کتاب، ج 45،صص 128- 124؛ باقر شریف القرشی، حیاه الامام الحسین علیه السلام، ج 3،صص 369- 368