سفری به خاکساری: پژوهشی پیرامون حج و عمره بر اساس آیات و روایات جلد 1 صفحه 11

مدینه برای امام عصر علیه السلام منزلی مناسب و جایگاهی نیکو است. امّا دریغ که آن غربت زده به وصیت پدر باید راهی کوهها و بیابانها باشد. باید در دورترین و نهان ترین جایگاه های کره ی زمین سکنی گزیند.(1) بدان خاطر که خداوند نمی پسندد وطن مألوف خود را کاشانه ی خویش قرار دهد.(2) همین «عزلت» یکی از تجلیات غربت آن حضرت را رقم می زند و هر دل آگاهی را داغ می نهد.(3)

فضیلت مرگ در مدینه ی منوره

یکی دیگر از جلوه های فضیلت و عظمت مدینه ی منوره - و نیز مکه ی مکرمه - در ثوابهای بزرگی است که به مردگان در این دو شهر اعطا می شود. درباره ی این ثواب از رسول مکرم اسلام تا آمده است:

1- چنانکه آن حضرت فرموده اند «اِنَّ أبی عَهِدَ اِلَیَّ اَن لا اُوَطِّنَ مِنَ الأرضِ اِلاّ أخفاها وَ أَقصاها إِسراراً لأمری وَ تَحصیناً مِن مَکائِدِ أهلِ الضَّلال والمَرَدَهِ.»پدرم با من پیمان بست که جز از پنهان ترین و دورترین [جایگاه های] زمین وطنی نگزینم؛ به خاطر پنهان داشتن امرم و نگاهداری و [حفاظت] جانم از نیرنگ های اهل گمراهی و سرکشان. (بحارالانوار، ج 52، ص 34 و 35 به نقل از کمال الدّین).
2- توجه شود که این مسأله منافات با روایاتی ندارد که حضور امام عصر در میان مؤمنان و حشر و نشر آنان با ایشان - بدون شناسایی شدن آن حضرت - را نوید داده اند. (به عنوان نمونه: بحارالانوار، ج 52، ص 154، به نقل از غیبت نعمانی) روایت نقل شده در متن می تواند به این معنا باشد که آن حضرت از قرار دادن منزل دائمی و سرای مشخصی در مدینه ی منوره نهی شده اند. نمی توانند همانند بیشتر پدران بزرگوارشان خانه و منزل معین در این شهر داشته باشند. ولی در عین حال می توانیم بگوییم آن بزرگوار در شهر مدینه هم رفت و آمد دارند.
3- توضیحات تفصیلی در این باره را بنگرید در کتاب غربت آفتاب (از مجموعه ی چهار جلدی کتاب آفتاب در غربت) فصل چهارم.