آداب سفر و زیارت عتبات عالیات صفحه 202

85- زیارت مقبول‌

فلسفه هر زیارتی آن است که زائر با گذشته غلط خود فاصله بگیرد و اصلاح شود. مرحوم شهید ثانی در دروس گوید:

«... دوازدهمین ادب از آداب زیارت آن است که زائر پس از زیارت، از وضعیتی که پیش از آمدن به زیارت داشته، بهتر شود.» «(1)»

در آستانه ورود به حرم، کنار در ایستادن و اذن دخول خواندن و تلاش در جهت ریزش اشک و رقّت قلب پیداکردن، مقدمه برای این تغییر و تحول روحی و اخلاقی است، زیرا زائر در حالی اذن دخول می‌خواند که احساس می‌کند هم اکنونصاحب آن مرقد او را می‌بیند، کلامش را می‌شنود و به او پاسخ می‌دهد و درست در همان حال لطف و محبتصاحب آن مرقد نسبت به او و دیگر پیروانشان را یاد می‌کند و لحظه‌ای نیز به درون خود می‌نگرد که با کوله باری از گناه و نافرمانی به درِ خانه این عزیز آمده است. طبیعی است کسانی که بهصورت حقیقی به درون خود نگریسته و

1- - الدروس، ج 2، ص 24؛ آداب زیارت، ص 196