«اللهم انا نتوجه الیک فی هذه العیشه … بحمد نبیک و رسولک و خیرتک من خلقک … » و درسیره اهل بیت علیهم السلام توسل به پیامبرصلی الله علیه وآله بعد از رحلتش بسیار بیان شده و به همگان آموخته اند».(1)
واسطه وصال
توسل همانطور که در لغت آمده، کمک خواستن و دست به دامن شدن و نوعی شفاعت است که با واسطه قرار دادن عبد صالح و محبوب خدا سراغ خدا رفتن می باشد (که عبد صالح هم به اذن خدا، وساطت و شفاعت می کند) و این نه پرستش کسی است و نه شریک دانستن در تأثیر و برآمدن حاجت، بلکه تأکیدی بر اصل توحید است.(2)
چنانچه در متن برخی زیارتنامه ها آمده است «اتقرب الی الله بحبکم و متقرب الیک بزیاره قبر اخی رسولک، اتوسل، اتوجه و به زیاره حبیب حبیبک تقربت، اللهم صمدت فی ارضی … رجاء رحمتک و اتقرب الیک بحمد عبدک و رسولک و … » و این حقیقت، ریشه در قرآن و سنت پیامبر دارد همان گونه که مسلمانان در زمان پیامبرصلی الله علیه وآله نزد آن حضرت می آمدند و از خداوند طلب مغفرت می کردند: «و لو انهم اذ ظلموا انفسهم جاؤک فاستغفروا اللَّه و استغفر لهم الرسول لوجدوا اللَّه
1- 25. کشف الارتیاب ص 323.
2- 26. همان گونه که در امر زندگی سراغ وسیله و اسباب رفتن {به دارو و پزشک توسل پیدا کردن} منافات توحید افعالی ندارد چرا که این آثار و قدرت هم خداوند در عالم اسباب به آنها داده است.