برابر او (که خدا را به شکرانه این نعمت سجده کردند) با عظمت بیان نشده است و این هرگز شرک و کفر نبوده بلکه عین توحید و یکتاپرستی است.
طواف
گردیدن و دور قبور انبیاء و اولیاء خدا گشتن به حکم عقل و عرف جایز می باشد و عموم تعظیم شعائر و مودّت و محبّت شامل آن می شود و در واقع نوعی تعظیم صاحب قبر بوده و میزان محبت زائر را به آن عبد صالح خدا می رساند(1) (و تعظیم کسی که خدا در سایه بندگی به او عزّت داده است، تعظیم به خداست مانند: احترام و بوسیدن جلد قرآن که پوست گوسفند یا کاغذ است لیکن به خاطر قرآن مقام و منزلت یافته) و همچنین برای توجه و تمرکز بیشتر برای دعا و با محبوب خود (پیامبر و امام) سخن گفتن و تبرک جستن انجام می گیرد و نمی توان هر حرکتی را شرک و بدعت دانست و به اعمال شیعه موحد مسلمان با سوء ظن «اِنَّ بَعْضَ الظَنِّ اِثْم» (2)؛ «قطعاً برخی از گمانها گناه است». یا غرور و عناد نگریست یا با کمترین مشابهت، به کار بت پرستان قیاس کرد بدون اینکه به کتب و علمای شیعه مراجعه کنند!(3) و مسأله تعظیم
1- 70. کشف الارتیاب 429 - 445.
2- 71. حجرات، آیه 12.
3- 72. طواف اگر به قصد پرستش صاحب و عبادت انجام شود یا به عنوان مستحب شرعی باشد بدعت و حرام است ولی این نوع طواف در شرع نهی نشده و هرگز تقلید از بت پرستان نمی باشد بعلاوه همه جای مشاهد مشرفه امکان دور زدن نیست ثانیاً علما و همه زائران گرد قبر دور نمی زنند و آنها هم که می گردند هیچگاه قصد غیر خدا و توحید ندارند گرچه همان مقدار هم اگر ترک شود بهتر است و جهت توضیح برخی روایات به کتاب بحارالانوار جلد 100 صفحه 126 - 128 مراجعه فرمائید.