و توسل و تبرک قبرهای پیامبرصلی الله علیه وآله و پاکان در زمان صحابه و صدر اسلام به شیوه های مختلف انجام می شده است حتی پیامبرصلی الله علیه وآله سواره طواف می کرد و با عصای خود به رکن و حجر اشاره می نمود و عصایش را می بوسید(1). تاریخ نقل می کند وقتی بلال (مؤذن پیامبرصلی الله علیه وآله) از شام آمد به زیارت قبر پیامبرصلی الله علیه وآله رفت و نزد قبر گریه می کرد و صورتش را بر آن می مالید(2) و منع از توسل و تبرک از بدعت های بنی امیه می باشد(3).
سوگند
سوگند یاد کردن و قسم خوردن به غیر خدا (با این عقیده که هیچ موجودی در عرض و عظمت خدا نبوده و قدرت تصرف مستقلی وجود ندارد و تنها اوست که در عالم مؤثر و اوست که به علل و اسباب جهان هستی خواص مختلف داده و توصیه کرده تا در عالم اسباب سراغ اسباب رویم. «اَبی اللَّه اَن یجزْیِ الأمورَ اِلّا باَسْبابِها» هیچ اشکالی ندارد و شرک و بت پرستی و بدعت نمی باشد، چرا که نه تنها در بین ملل
1- 73. کشف الارتیاب، ص 350؛ الغدیر، 5/151 و صحیح مسلم، 5/280، مسند احمد، 2/23 و …
2- 74. وفاء الوفاء، 4/1405.
3- 75. الغدیر، 5/148.