نذر
این بحث در کتب فقهی آمده و شیعه هیچگاه نذر و عهد را برای غیر خدا جایز نمی داند (بلکه حرام و شرک در عبادت است) و تنها برای تقرب به خدا و اجر و ثواب الهی بجا می آورد و آن هم با صیغه خاص (للَّهِ ِ عَلیَّ برای خداست بر عهده من و کسی نمی گوید للنّبی او للامام و … ) حتّی نیّت خدا نمودن کافی نیست.(1) بلکه باید بگوید اگر خداوند حاجتم را روا کند، برای خدا به عهده من است گوسفندی را قربانی کنم یا مبلغی پول برای مخارج این حرم و زائران بدهم یا در راه خدا انفاق نموده ثوابش را به روح پیامبرصلی الله علیه وآله یا امام و امامزاده یا پدرم هدیه کنم، مانند سایر کارهای خیر که می توان ثوابش را هدیه کرد و این امری است، پسندیده و منع شرعی نداشته و سیره صحابه و مسلمین بوده است، در مسند احمد و سنن ابی داود و ترمذی از پیامبرصلی الله علیه وآله نقل کرده اند که حضرت گوسفندی را ذبح نمود و به پروردگار عرض کرد: «اَللَّهُمَ هذا عَنّی وَ عَنْ مَنْ لَمْ یَضِّحَ مِنْ اُمَّتی»؛(2) «خدایا این حیوان را از جانب
1- 81. تحریر الوسیله، 2/111. البته نذر را در هر مکانی می توان انجام داد و شیعیان گاه کنار قبور امامان و صالحان بخاطر شرافت مکان و نوعی اظهار ارادت به امام و همچنین اطعام و انفاق به فقرا و زائران و نمازگزاران را موجب تقرب بیشتر به خدا و ثواب می دانند {و هرگز مانند بت پرستان نبوده که برای تقرب به بتها ذبح می کردند} و در حرم امامان هنگام ذبح و قربانی هیچگاه نام غیر خدا برده نمی شود (و گوسفند و حیوانات برای شخص و قبر ذبح نمی گردد) بلکه شیعه غیر از وجوب نام خدا بردن را در وقت ذبح، رو به قبله بودن را هم شرط می داند. (الخلاف فی الفقیه، الفقه علی مذاهب الاربعه)
2- 82. کشف الارتیاب، ص 351 و ص 355، سلفی گری، ص 495.