زیارت صفحه 13

سوزاند و دل را مشتعل ساخت، دل بر صراط مستقيمي مي‌رود كه اولياي دين رفته‌اند.

براي يافتن اين شعله، بايد به كانون حرارت و روشنايي، به منبع نور و ضياءِ نزديك شد. بايد به زيارت رفت، بايد زاير شد، تا عشق فراهم آيد و بايد عاشق شد تا زيارت فراهم گردد.

زيارت اولياي خدا و توجّه به آنان، باعثِ توجّه آنان به زاير مي‌گردد و اين «توجّه»، توفيق الهي را فراهم مي‌كند و وسيله قرب به خدا مي‌گردد.

قطره، درياست اگر با درياست‌

بلال، مؤذّن پيامبر صلي الله عليه و آله، آن حضرت را در خواب ديد، كه به او مي‌گويد:

«اي بلال!

اين چه جفايي است؟ ...

آيا هنوز وقت آن نرسيده است كه به زيارت من آيي؟»

بلال، هراسان و ترسان و غمگين از خواب بيدار شد. بر مركب خويش سوار شده، آهنگ مدينه كرد. وقتي به مدينه رسيد، نزد قبر رسول اللَّه آمد و شروع كرد به گريستن و چهره خود را به مرقد مطهّر آن حضرت مي‌ساييد كه در اين حال، امام حسن و امام حسين عليه السلام آمدند. بلال، آن دو بزرگوار را هم به سينه چسبانيد و بوسيد. «1»

آري! كهرباي محبّت نبوي صلي الله عليه و آله بلال را به سوي خود