- پيشگفتار 1
- مقدمه 4
- «زيارت»، قلمروِ «دل» و واديِ «محبت» 7
- «زيارت»، زمينه سازِ معرفت و محبّت 10
- قطره، درياست اگر با درياست 13
- واسطه فيض 15
- راز قداست آثار 17
- سيره سَلَفِ صالح 18
- زاير ديارِ يار .... 21
- «حج»، ميعاد در سرزمين موعود 21
- «مكّه»، تربتِ برگزيده 23
- در حريم حَرَم دوست 25
- زيارت حج و ادب باطني 27
- «مكّه»، سرزمين خاطرهها 28
- «مدينه»، شهر پيامبر 34
- مزارهاي مدينه 36
- بر درگه و آستان «احمد» 38
- ادب و آداب زيارت 39
- پا به پاي عالمانِ فرزانه 40
- پيوند حجّ و زيارت با رهبري 43
- باز يافتنِ «حجّ» 45
- ولايت امام، ارزش دهنده حج 47
- حضور امام در حج 48
- حج زنده و سازنده 51
- حج و استفاده سياسي در تاريخ 54
- زيارت و فلسفه «ياد» 58
- نگاهي به الگوها 61
- نقش تربيتي زيارت 65
- پيوند با پاكان 67
- قرب به خدا 68
- تحول و توبه 70
- ولايت خون، برائت شمشير 72
- كلام آخر 73
زيارت و فلسفه «ياد»
اشاره
«مودّتِ» خاندان پيامبر، اجر رسالت آن حضرت است.
وفاداري به «اهل بيت»، وفاداري به «حق» است.
پيوند با «عترت» هم، پيوند با قرآن و اسلام است، كه اين هر دو وزنه سنگين و اين «ثقلين»، مورد سفارش و تأكيد فراوان رسول مكرّم اسلام بود.
«زيارت»، قرار گرفتن در اين مدار، چرخيدن برگرد اين محور آموختن از اين مكتب و سيراب شدن از اين زمزم است.
تلاشي كه از نظر فرهنگي و اجتماعي، از سوي امامان شيعه انجام مي‌گرفت، يكي هم سوق دادن امّت به سوي پيشوايان حق و خط اهل‌بيت بود تا با يادشان، با احياي نام و خاطره و فكر و تعاليمشان، راه، نمايانتر و هدف، روشنتر و راهنما آشكارتر گردد تا مردم گرفتارِ سرگرداني و حيرت و بلا تكليفي نشوند.
آل محمّد بيش از ديگران، بر گردن امّت پيامبر حق دارند، چرا كه حياتشان را در راه صلاح و اصلاح همين امت نهادند و به شهادت رسيدند، تا دين را زنده نگه دارند، هر چند با مرگ سرخ و سبز خويش ...
احياي فرهنگ شهادت، در برنامه عملي اولياي دين ما بود